Διαταραχές άγχους.
Μηνύματα από το προηγούμενο Forum
www.psyche.gr/agchodis_forum.html

του Νικήτα Καυκιού

Αποδέχομαι, σέβομαι και εκτιμώ τον εαυτό μου όσα λάθη και αν κάνω κάθε μέρα. Αντί να προσπαθώ να είμαι τέλειος μαθαίνω να με αγαπώ με όλες μου τις αδυναμίες. Το λάθος και το κακό το κάνω από παρόρμηση ή ανάγκη. Κατά βάθος θέλω να είμαι καλός με όλους. Αξίζω ακόμη και όταν δεν τα καταφέρνω.

Οι άλλοι άνθρωποι έχουν αδυναμίες και κάνουν λάθη όπως και εγώ. Μαθαίνω να τους εκτιμώ και να τους σέβομαι ανεξάρτητα από το τι λένε και το τι κάνουν. Οι άλλοι δεν κάνουν επίτηδες αυτό που με ενοχλεί. Είναι αδύναμοι και δεν μπορούν να συμπεριφέρονται με τον καλύτερο τρόπο ακόμη και αν θα το ήθελαν. Με πληγώνουν εξ αιτίας των αδυναμιών τους. Μαθαίνω να τους συγχωρώ άνεϋ όρων. Οι άλλοι είναι σαν και εμένα. Αποδέχομαι πλήρως όλους τους άλλους όπως και τον εαυτό μου. Μας αγαπώ όλους.
-------

Τα αρνητικά μας αισθήματα θα έλθουν έτσι και αλλοιώς, δεν μπορούμε να τα αποφύγουμε τελείως. Κάποιες ενοχλήσεις πάντα θα υπάρχουν.
Ζούμε όσο πιο αρμονικά γίνεται μαζί με τις ενοχλήσεις μας και όσο μπορούμε τα ελεγχουμε και τις διαχειριζόμαστε με τον καλύτερο τρόπο.
Το να παίζω θέατρο δηλαδή να παριστάνω ότι είμαι καλά χωρίς να είμαι είναι μια καλή ιδέα. Αν με βοηθά είναι καλό.
Δοκιμάζω διάφορους τρόπους που θα μπορούσαν να με βοηθήσουν όπως, χαλάρωση, θετική σκέψη, προσευχή, βόλτα, γυμναστική, παρέα κλπ. Ότι με βοηθά το επαναλαμβάνω. Ότι δεν με βοηθά το αφήνω για να το δοκιμάσω και πάλι αργότερα.
Δεν ζητάω πολλά από τον εαυτό μου. Δεν έχω απαιτήσεις. Μου επιτρέπω να πέφτω. Και μετά πάλι σηκώνομαι.
Όσο περισσότερο συμφιλιώνομαι με αυτό που με ενοχλεί τόσο πιο εύκολα θα βρω τρόπους για να το αντιμετωπίσω!
----------------

Χρύσα νομίζω εννοούσε ότι οι φόβοι σου είναι αβάσιμοι. Δεν είναι πραγματικοί. Δεν οφείλονται σε πραγματικό κίνδυνο αλλά στην υπερευαισθησία σου.
Όταν είσαι τρομαγμένη και ανασφαλής όλα είναι δυνατόν να σε φοβίζουν. Αυτό που βλέπεις, αυτό που ακούς, αυτό που θυμάσαι και αυτό που φαντάζεσαι μπορεί να γίνουν ερεθίσματα φόβου.

Ο φοβικός φόβος δεν οφείλεται σε εξωτερικό, πραγματικό κίνδυνο αλλά στην υπερβολή της ανασφάλειας.
Είναι ένας φόβος "ονειρικός"και όχι "πραγματικός". Όπως στο όνειρο δηλαδή βλέπουμε εικόνες τρόμου και νιώθουμε πολύ άσχημα χωρίς όμως να κινδυνεύουμε στην πραγματικότητα έτσι και όταν έχουμε φοβίες. Φοβόμαστε και υποφέρουμε εξ αιτίας της ανασφάλειάς μας και όχι εξ αιτίας κάποιου πραγματικού κινδύνου.
-----------

Ελπίδα όλοι κάνουμε τον ίδιο αγώνα.
Προσπαθούμε:
1. Να σεβόμαστε απόλυτα τις αδυναμίες και τα λάθη μας.
2. Να προσπαθούμε να βελτιωθούμε και να μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη.

Όλα απαλά ... με σεβασμό ... με πραότητα ... με αγάπη!

Θυμάμαι στα Γουέστερν την ταμπέλα που έλεγε:
" Μην πυροβολείτε τον πιανίστα"
Ο πιανίστας είναι ο εαυτός μας
--------

Όλοι είμαστε διαφορετικοί από το"φυσιολογικό" και όλοι αποκλίνουμε από το "υγιές".
Οι όροι "φυσιολογικό" και "υγιές" είναι σχετικοί και όχι απόλυτοι.

Το ζητούμενο δεν είναι να ανήκουμε στο μέσο όρο αλλά να γινόμαστε όλο και καλύτεροι.
----------

Oι περισσότεροι έχουμε 2-3 συμπτώματα από κάθε διαταραχή.
Αλλά ακόμη και αν έχω τα συμπτώματα που αναφέρονται στα ψυχιατρικά εγχειρίδια δεν σημαίνει ότι πάσχω από κάποια ψυχική νόσο. Χρειάζεται διάγνωση ειδικού. Επίσης είναι σημαντικό να πάρουμε υπόψη μας ότι στην ψυχολογία οι διαγνώσεις δεν έχουν τόση σημασία όση έχουν σε κάποιες άλλες ιατρικές ειδικότητες. Η ακριβής ψυχιατρική διάγνωση είναι σημαντική αλλά δεν αρκεί για να πετύχουμε τη θεραπεία. Δεν πρόκειται να ανακαλύψουμε μέσα μας έναν ιό ο οποίος απαιτεί μια συγκεκριμένη αντιβίωση.

Διότι ακόμη και αν ανακαλύψω τη συγκεκριμένη μορφή διαταραχής από την οποία πάσχω ... η θεραπεία μου μετά είναι πάντα προσωπική και εξατομικευμένη.
Κάθε άνθρωπος θέλει ιδιαίτερη μεταχείρηση.
-------------

Εκεί που τελειώνει η θεωρία και η νουθεσία αρχίζει η πραγματική ζωή.
------------

Ούτε γνωρίζουμε ποιοι είμαστε ούτε έχουμε τη δυνατότητα να κατευθύνουμε τη συμπεριφορά μας και να προσδιορίσουμε τον εαυτό μας.

Το βάθος του εαυτού μας ξεφεύγει και από τη γνώση και από τον έλεγχο.
Γι αυτό τις περισσότερες φορές αποτυγχάνουμε.

Δηλαδή δεν μπορούμε να γνωρίσουμε αυτό που κατά βάθος είμαστε. Όμως ακόμη και αν το γνωρίζαμε δεν θα μπορούσαμε να το αλλάξουμε.
Αυτό που μπορεί να μας αλλάξει δεν είναι η γνώση του εαυτού αλλά ο εναλλακτικός τρόπος σκέψης και συμπεριφοράς. Η γνώση συμβάλλει στην αλλαγή αλλά δεν μπορεί να την προκαλέσει.
Αυτό που με αλλάζει δεν είναι η γνώση αλλά η ίδια η πράξη της αλλαγής.
---------------

Το να υπάρχεις στον κόσμο συνοδεύεται από οδύνη. Δεν μπορούμε να αποφύγουμε αυτά που θα μας πληγώσουν.
Αν όμως γνωρίζουμε ότι θα πληγωθούμε θα νιώσουμε λιγότερη αναστάτωση. Τι πιο φυσικό από το να μην έχονται τα πράγματα όπως θα θέλαμε;

Το περίεργο δεν είναι οι αντιξοότητες. Το περίεργο είναι όταν όλα πάνε καλά. Το ζητούμενο είναι να μάθουμε να νιώθουμε καλά μαζί με τις αντιξοότητες.

Θυμάσαι μια φράση που είχε πει ο μάγος Μέρλιν στον ιππότη Λάνσελοτ σε μια ταινία. Βρίσκονταν νύχτα στη φύση και ακούγονταν περίεργοι θόρυβοι από τα ζωντανά του δάσους. Ο Λάνσελοτ φοβόταν. Και ο Μέρλιν του λέει
"Κοιμήσου ήσυχα στην αγκαλιά του δράκου"
---------


Έχω παρατηρήσει ότι τους άντρες δεν τους ενοχλεί καθόλου να πάσχουν οι γυναίκες τους από διαταραχές άγχους.
Αρκεί να τους χρειάζονται και να ζητάνε τη βοήθειά τους. Ο άντρας θέλει να είναι προστάτης. Να φαίνεται στη σχέση δυνατός και ανώτερος. Αλλά και σε πολλές γυναίκες αρέσει να συμπαραστέκονται αρκετά όταν βασανίζεται ο σύντροφός τους.
-------------


Σίγουρα όταν είμαστε φοβισμένοι δεν θέλουμε να ακούμε για δράκους. Το καταλαβαίνω.
Όμως τι καλά που θα ήταν να συμφιλιωθούμε με τον δράκο-πραγματικότητα και να μην τον φοβόμαστε πια. Άλλωστε είναι δράκος καλός και ακίνδυνος. Αν του δείξουμε αγάπη και συμπάθεια θα πάψει να μας τρομάζει και θα μπει στην υπηρεσία μας.
Φανταστείτε εκεί που οι άλλοι έχουν σκυλάκι εμείς να έχουμε τον προσωπικό μας εξημερωμένο δράκο!
-Κατερίνα μην απαιτείς από τη ζωή να σου προσφέρει εδώ και τώρα αυτό που χρειάζεσαι και μην απαιτείς από τον εαυτό σου οι προσπάθειες που κάνεις να έχουν αποτέλεσμα.
Υποθέτω πως είσαι νέα στην ηλικία. Αυτά που ζητάς θα γίνουν "όταν έλθει η ώρα τους".
Αξιοποίησε τις δυνατότητές σου όσο μπορείς. Διεύρυνε τον κοινωνικό σου κύκλο, κάνε δραστηριότητες και δείξε απεριόριστο σεβασμό στον εαυτό σου. Χρειάζεσαι πολύ αγάπη από σένα για σένα.
Χρειάζεται χρόνος. Η πίεση και το άγχος δυσκολεύουν τα πράγματα. Κανείς μας δεν έχει όσα θέλει όταν τα θέλει.
-------------

Είναι αλήθεια ότι αργεί να έλθει η ωριμότητα και η σοφία. Εμείς θέλουμε γρήγορα να ξεπεράσουμε τα προβλήματα και τις δυσκολίες μας. Όμως η ψυχική ωρίμανση έρχεται αργά.
Χρειάζονται δεκαετίες για να στερεωθεί μέσα μας μια βαθιά και ουσιαστική αλλαγή.
(Δεν αναφέρομαι στην βελτίωση συμπτωμάτων που μπορεί να γίνει πολύ γρήγορα).
Και συνοδεύεται από πολλές πτώσεις.

Μάθε να απογοητεύεσαι διατηρώντας την ψυχραιμία σου και θα αυξήσεις τα περιθώρια της ελευθερίας σου.

Μηνύματα με φιλοσοφικές προεκτάσεις

Η ανθρωπινότητά μας, η υπαρξιακή μας κατάσταση ως άνθρωποι δεν μας επιτρέπει να αποφύγουμε την απογοήτευση.
Εφόσον υπάρχω, απογοητεύομαι.
Με συμφέρει να μάθω να συμφιλιώνομαι, και να μην εκπλήσσομαι με την απογοήτευση αλλά να την αξιοποιώ ως δυνατότητα αυτογνωσίας και αυτοβελτίωσης.
Τότε (αν μάθω να αξιοποιώ τις απογοητεύσεις) δεν θα δεσμεύομαι και δεν θα περιορίζομαι από αυτές.

Αν μάθω να καλωσορίζω τις απογοητεύσεις και συνεχίζω να είμαι αισιόδοξος και δημιουργικός, παρά την ενόχληση που μου προκαλούν, δεν θα περιορίζω τη ζωή. Οι απογοητεύσεις θα με ενοχλούν αλλά δεν θα μου αδειάζουν την μπαταρία, δεν θα με παραλύουν. Συνεπώς θα είμαι ελεύθερος να κάνω αυτό που θέλω. Αν δεν με παραλύει η απογοήτευση θα έχω μεγαλύτερη ελευθερία επιλογών. Η απογοήτευση δεν θα με δεσμεύει και δεν θα με προσδιορίζει. Αν συμφιωθώ μαζί της θα ελευθερωθώ από τα δεσμά που μου επιβάλλει στην καθημερινή μου ζωή.

Διότι αυτό που περισσότερο από οτιδήποτε άλλο μου περιορίζει την ελευθερία του να θέλω, αυτό που θα ήθελα να θέλω, είναι η απογοήτευση.

Τα βαθειά συναισθήματά προσδιορίζουν σε μεγάλο βαθμό τη θέληση και την ελευθερία επιλογών. Άλλα μπορώ και άλλα επιλέγω όταν είμαι χαρούμενος και αισιόδοξος και άλλα μπορώ και άλλα επιλέγω όταν είμαι θλιμμένος και απογοητευμένος.

Η ελευθερία είναι καρπός της ασιοδοξίας και της αυτοπεποίθησης. Η αναίτια οδύνη και η απογοήτευση κτίζουν τα τείχη της ατομικής φυλακής μας.
----------------

Φίλε Eldir τα ερωτήματά σου είναι βαθειά υπαρξιακά και νομίζω πως κάθε άνθρωπος τα θέτει κάποια στιγμή στη ζωή του. Μόνο που η απάντηση σε αυτά δεν έρχεται μέσα από ακούσματα και διαβάσματα αλλά μέσα από την προσωπική επεξεργασία των εμπειριών που μας προσφέρει η καθημερινότητα. (και η ψυχοθεραπεία συμβάλλει σε μια τέτοια δημιουργική επεξεργασία)
Η αυτογνωσία, ο αυτοέλεγχος, η εσωτερική αρμονία και η ωρίμανση έρχονται σιγά-σιγά μέσα από τις εμπειρίες, την πάλη και τις οδύνες πολλών χρόνων.
Είναι καλό και ωφέλιμο, να διαβάζουμε, να συζητάμε, να αναρωτιόμαστε και να αγωνιούμε. Είναι αναπόφευκτο να κάνουμε πολλά λάθη και να βιώνουμε πολύ οδύνη. Θα έρθουν στιγμές και περίοδοι της ζωής μας που θα νιώθουμε ότι δεν αντέχουμε άλλο, ότι χανόμαστε,ότι τρελενόμαστε ή ότι πεθαίνουμε. Αρκετές φορές ίσως παρακαλέσουμε να φύγουμε από αυτή τη ζωή διότι δεν αντέχουμε άλλο.

Η τριβή με την πραγματικότητα θα μεταβάλλει τα όνειρα και τις προσδοκίες μας σε αλοιφή για τα παπούτσια.
Όμως μέσα από τα αδιέξοδα και τις οδύνες, ακόμη και όταν δεν θα το ελπίζουμε πια, θα βγαίνουμε πιο δυνατοί και πιο ώριμοι.
Οι οδύνες, τα σταυρικά σημεία της προσωπικής μας ζωής, θα είναι τα υπαρξιακά μας παράσημα. Αυτά θα μας προσδώσουν σοφία και κύρος. Για αυτά τα σημεία του προσωπικού σταυρού μόνο μπορούμε να καυχηθούμε. Αυτά τα σημεία οδύνης είναι ο καταλύτης που επιτρέπει την πνευματική μας μεταρσίωση-αναμόρφωση.

Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, ο δρόμος θα' ναι σίγουρα μακρύς, με κύκλωπες και λαιστρηγόνες να σε απειλούν ολόγυρα. Η άνιση πάλη με τις αντιξοότητες θα ανάψει φως στην εσωτερική ζωή σου και θα σε κάνει όμορφο και δυνατό.
Και πιότερο δυνατός θα είσαι την ώρα της συντριβής την τελευταία. Τότε που διαιστώνεις με βεβαιότητα ότι χάνονται όλα, η Ιθάκη θα βρεθεί. Τότε μέσα απ' το πηχτό σκοτάδι ή Ιθάκη θα ανατείλλει.
Η νύχτα η βαριά στρέφεται αναπόφευκτα προς το φως του μεσημεριού. Το σκοτάδι αγγέλει το φως το ερχόμενο.
"και προς εσπεραν εσται φως και εν τη ημερα εκεινη εξελευσεται υδωρ ζων εξ Ιερουσαλημ
Ζαχ. 14. 8

-----------------------

Μου αρέσει η φράση "η απόρροια της στιγμής".
Η συμπεριφορά είναι ένα δρώμενο που προκύπτει μέσα από την αλληλεπίδραση του εαυτού μας με το περιβάλλον. Δεν εξαρτάται πλήρως ούτε από εμάς ούτε πλήρως από το περιβάλλον. Θα μπορούσαμε μάλιστα να πούμε ότι αυτο το δρώμενο είναι πιο πραγματικό από τον εαυτό μας και πιο ζωντανό από το περιβάλλον.
Η συμπεριφορά (η πράξη) είναι το δρώμενο που προκύπτει μέσα από την τριβή της εσωτερικότητας με την εξωτερικότητα.

Το δυναμικό γίγνεσθαι είναι πιο αληθινό από το στατικό Είναι. Η ροή των πραγμάτων είναι πιο αληθινή από τα πράγματα αυτά καθ' εαυτά.
Είμαι το μέρος ενός δρώμενου και όχι μια στατική οντότητα. Αυτό που κάνω δεν είναι δική μου πράξη. Η πράξη δεν μου ανήκει, δεν είναι δικό μου παράγωγο. Είναι καρπός του γίγνεσθαι. Αυτό που γίνεται είναι η απόρροια της στιγμής.

Χρύσα αν δεν καταλαβαινεις τι γράφω ... μη στενοχωριέσαι ούτε και εγώ καταλαβαίνω
Το μήνυμα είναι ένα απλό δρώμενο ... απόρροια της στιγμής

Η ανθισμένη αμυγδαλιά δεν γνωρίζει ότι άνθησε. Το άνθος της δεν γνωρίζει ότι είναι ανθισμένο.

 

Μηνύματα με πνευματικές προεκτάσεις

Αυτό το πρόβλημα με τις υπερβολικές (παθολογικές) ενοχές το αντιμετωπίζουμε καθημερινά στις "θεραπευτικές" συνεδρίες.
Βασανίζει πολύ κόσμο και δύσκολα μπορεί να το ξεπεράσει κανείς. Νίώθει ότι φταίει για όλα, ότι δεν είναι αρκετά καλός, ικανός, όμορφος και σωστός. Έχει υπερβολικές απαιτήσεις από τον εαυτό του και συχνά απογοητεύεται από την εν γένει συμπεριφορά και τις επιδόσεις του.

Οι ενοχές συχνά ενεργοποιούνται από την "πνευματική" σφαίρα. Αισθάνεται ότι αμαρτάνει ενώπιον του Θεού για ασήμαντους λόγους. Η υπεραιευαισθησία του αυτή όμως δεν συνοδεύεται από την χαρά της Παρουσίας του Θεού. Δεν αισθάνεται τη γλυκύτητα της μετάνοιας και την ασφάλεια της Αγάπης του Θεού. Νιώθει ότι αξίζει να τιμωρηθεί για τις αμαρτίες του και συνθλίβεται κάτω από το βάρος των ενοχών.

Παρότι είναι πιθανόν να έχει επηρεαστεί από ένα αυστηρό θρησκευτικό περιβάλλον το πρόβλημα στη βάση του δεν είναι πνευματικό αλλά ψυχολογικό.
Ο Θεός βιώνεται ως αστυνομική, δικαστική φιγούρα και εξυπηρετεί τις ανάγκες ενός αυστηρού υπερεγώ.

Το ψυχολογικό πρόβλημα παραμορφώνει τη σχέση με το Θεό. Ο Θεός δεν ανοίγει προοπτικές σωτηρίας αλλά εκλαμβάνεται ως μέρος του προβλήματος.
-------------

Αυτό το πρόβλημα με τις υπερβολικές (παθολογικές) ενοχές το αντιμετωπίζουμε καθημερινά στις "θεραπευτικές" συνεδρίες.
Βασανίζει πολύ κόσμο και δύσκολα μπορεί να το ξεπεράσει κανείς. Νιώθει ότι φταίει για όλα, ότι δεν είναι αρκετά καλός, ικανός, όμορφος και σωστός. Έχει υπερβολικές απαιτήσεις από τον εαυτό του και συχνά απογοητεύεται από την εν γένει συμπεριφορά και τις επιδόσεις του.

Οι ενοχές συχνά ενεργοποιούνται από την "πνευματική" σφαίρα. Αισθάνεται ότι αμαρτάνει ενώπιον του Θεού για ασήμαντους λόγους. Η υπερευαισθησία του αυτή όμως δεν συνοδεύεται από την χαρά της Παρουσίας του Θεού. Δεν αισθάνεται τη γλυκύτητα της μετάνοιας και την ασφάλεια της Αγάπης του Θεού. Νιώθει ότι αξίζει να τιμωρηθεί για τις αμαρτίες του και συνθλίβεται κάτω από το βάρος των ενοχών.

Παρότι είναι πιθανόν να έχει επηρεαστεί από ένα αυστηρό θρησκευτικό περιβάλλον το πρόβλημα στη βάση του δεν είναι πνευματικό αλλά ψυχολογικό.
Ο Θεός βιώνεται ως αστυνομική, δικαστική φιγούρα και εξυπηρετεί τις ανάγκες ενός αυστηρού υπερεγώ.

Οι ψυχολογικές μας δυσκολίες μέσα από τις ενοχές παραμορφώνουν τη σχέση με το Θεό. Ο Θεός δεν ανοίγει προοπτικές σωτηρίας αλλά εκλαμβάνεται ως μέρος του προβλήματος.