Συντροφικές Σχέσεις: Προβληματισμοί από το forum

Συντροφικές Σχέσεις
Προβληματισμοί από το forum
www.psyche.gr/psy_relat_forum.html

του Νικήτα Καυκιού

Τα περισσότερα από τα παρακάτω μηνύματα τα γράφω ως απλός προβληματιζόμενος άνθρωπος και όχι με την ιδιότητα του ψυχολόγου. Αυτό σημαίνει ότι στο γραφείο μου την ώρα της συμβουλευτικής ή θεραπευτικής συνεδρίας θα μπορούσα ανάλογα με την περίπτωση να εκφράσω διαφορετικά νοήματα με διαφορετικό ύφος.

Οι απόψεις που εκφράζω δεν δίνουν λύσεις. Περισσότερο θα ήθελα να λειτουργήσουν ως αφετηρία προβληματισμού και διαλόγου με τους φίλους του Φόρουμ.
Βέβαια και στην θεραπευτική συνεδρία ο ειδικός δεν δίνει λύσεις. Βοηθά τον θεραπευόμενο να αξιοποιήσει τις δυνατότητες του ώστε να βρεί μονος του τις λύσεις που του ταιριάζουν και ακόμη τον βοηθά να βρει τη δύναμη μέσα του να εφαρμόσει στην πράξη τις λύσεις που θέλει.

Μηνύματα δημοσιευμένα στο προηγούμενο forum (2007-2008)

"Αν μπορείς να μετασχηματίζεις το αρνητικό που σου πετάει ο σύντροφός σου σε θετικό (χωρίς καθυστέρηση) όλα θα πάνε καλά".
Για παράδειγμα:
Σου λέει ό σύντροφός σοϋ:
- "Όλη μέρα αραχτή σε βλέπω. Κάνε και καμιά δουλειά".
Εσύ του απαντάς:
- "Δεν μας παρατάς ήσυχους ρε! Είμαι τέζα στην κούραση"

Αυτή η απάντηση στην πρόκληση του άλλου πυροδοτεί καυγά. Ο μετασχηματισμός του αρνητικού σε θετικό θα ήταν:
- Έχεις δίκιο μωρό μου! Αλλά νιώθω πολύ κουρασμένη σήμερα. Θα με βοηθήσεις να τακτοποιήσουμε μαζί. Ξέρεις πόσο σ' αγαπώ!
ή
- Συγνώμη μωρό μου, έχεις δίκιο! Θα προσπαθήσω να το κάνω μόλις νιώσω καλύτερα.

Βέβαια καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι να μετασχηματίζει κανείς τα βέλη του άλλου σε κίνητρα αγαπητικής έκφρασης. Το θέμα είναι ότι αυτός που δεν μπορεί να το κάνει δεν μπορεί να βοηθήσει ουσιατικά στη βελτίωση της σχέσης του. Και το πιθανότερο είναι ότι θα έχει για πάντα μια μέτρια σχέση.

--------------

Ό λόγος για τον οποίο παραμένουμε μαζί με το σύντροφό μας και δεν χωρίζουμε δεν είναι πάντα σαφής.
Ιδιαίτερα όταν νιώθουμε ότι παραμένουμε σε ένα δύσκολο γάμο ως θύματα χάριν των παιδιών ή του Θεού ή του πνευματικού μας ή των γονιών μας ή της κοινωνίας καλό είναι να αναρωτηθούμε αν όντως τα κίνητρά μας είναι αυτά που νομίζουμε.

Συχνά πίσω από την άρνηση του χωρισμού κρύβεται ο φόβος του αποχωρισμού, η οικονομική ανασφάλεια για ένα αβέβαιο μέλλον, η συναισθηματική μας εξάρτηση από τον ¨κακό" σύντροφο, ο φόβος ανάληψης της ευθύνης, η αδυναμία διεκδίκησης δικαιωμάτων, αισθήματα μειονεκτικότητας και χαμηλής αυτοπεποίθησης, ψυχολογικές ανασφάλειες, φοβίες και αισθήματα κατάθλιψης.

Συχνά δηλαδή πίσω από το προσωπείο του μάρτυρα ή του ηθικού ανθρώπου που δεν διαλύει το γάμο του, κρύβονται οι ίδιες αδυναμίες οι οποίες οδήγησαν το γάμο σε διάλυση.

Δεν συμβαίνει βέβαια πάντα έτσι. Υπάρχουν και εξαιρέσεις ανθρώπων με υπομονή και αγάπη που θυσιάζονται για το καλό των παιδιών ή του ηθικά σωστού ή της υπακοής στο θέλημ ατου Θεού.
Συνήθως όμως δεν είμαστε αυτό που νομίζουμε ότι είμαστε. Προσπαθούμε να πείσουμε για την αξία και την καλωσύνη μας τον εαυτό μας και τους άλλους και να φορτώσουμε τα βάρος της αποτυχίας της σχέσης μας στον σύντροφό μας.

Αυτός που διαμαρτύρεται, υποφέρει, τσακώνεται, θυμώνει, αποσύρεται, απειλεί, απαιτεί και αυτοδικαιώνεται έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη για την αποτυχία της σχέσης.
Το τραγελαφικό είναι ότι άν ο άλλος (το αληθινό θύμα της σχέσης) κάνει μια απαράδεκτη κίνηση απελπισίας (ξυλοδαρμό, εξωσυζυγική σχέση, απαίτηση διαζυγίου) όλοι σπεύδουν να του προσάψουν την ευθύνη για τη διάλυση της σχέσης.

Δεν ευθύνεται αυτός που τον καβούρδισε και τον έψησε μέσα στα χρόνια της συμβίωσης αλλά αυτός που έκανε την έκρηξη.

Και τα ανόητα-θλιβερά λόγια των συγγενών ηχούν σαν επιθανάτιος ρόγχος: "Δεν έπρεπε να το κάνεις αυτό", "Μη διαλύσεις το σπίτι σου παιδάκι μου"

---------------

Το συζυγικό σεξ υποστηρίζει τη σχέση όσο τίποτε άλλο. Οι συγκρούσεις διαλύονται (έστω και για λίγο) και νιώθει κανείς μια ριζική επανασύνδεση με το σύντροφο. Το σεξ είναι η δεύτερη σημαντική κόλλα που ενώνει το ζευγάρι. Το πρώτο έιναι η ζωντανή πίστη.
Μερικές φορές λόγω αδιακρισίας ο σύζυγός και πιο συχνά η σύζυγος μετά από μια ριζική μεταστροφή - μετάνοια αρχίζει να αποφεύγει τις σεξουαλικές επαφές και να χάνει την εξωτερική ερωτική-προκλητική-αισθητική της εικόνα.
Ο σύντροφος που δεν έχει ανάλογες εμπειρίες χωρίς να το καταλαβαίνει χάνει ξαφνικά τον-ην σεξουαλική του σύντροφο και περνάει υπαρξιακή κρίση εγκατάλειψης. Η αλλαγή στη συμπεριφορά του μετανοούντος είναι βέβαια κατανοητή αλλά έχει αρνητικές παρενέργειες στη σχέση και το γάμο.
Ή ευλογία της επιστροφής στους κόλπους της Εκκλησίας βιώνεται ως κατάρα από το άλλο μέλος της σχέσης.
Ο πνευματικός πατέρας έχει μεγάλη ευθύνη να επιστήσει την προσοχή του μετανοούντος στο συγκεκριμένο ζήτημα. Αντί να του ενισχύσει ακραίες ασκητικές προσδοκίες είναι προτιμότερο να τον προσγειώσει στην πραγματικότητα των αναγκών της συζυγίας.
Οι εκρηκτικές, έκτακτες, ακραίες ασκητικές συμπεριφορές είναι επικίνδυνες για την τήρηση της ισορροπίας στην καθημερινή ζωή. Δεν είναι σωτηριολογικά σημαντικό το κηνύγι της Χάρης του Θεού όταν αυτό το κηνύγι υποθάλπει την καλή λειτουργία του γάμου.
Υπάρχουν ζέοντες χριστιανοί που έχασαν τους (τις) συζύγους τους μετά από μικρές ή μεγάλες περιόδους ασκητικού βίου. Άλλοι απλά τραυμάτισαν το γάμο τους.
Νομίζω πως χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν υπάρχει ατομική σωτηρία. Δεν μπορούμε να προχωρήσουμε πνευματικά αδιαφορώντας για τον σύντροφό μας. Δεν είμαστε πνευματικά δικαιολογημένοι για να του στερούμε την παρουσία μας, τη στοργή μας και τη σεξουαλικότητά μας.
Ο δρόμος που μας ενώνει με το θεό περνάει μέσα από τον άλλο.

-----------

Χωρισμός και διαζύγιο

-Από ψυχολογική άποψη δεν υπάρχει γενική κατεύθυνση για όλες τις σχέσεις γάμου. Κάθε περίπτωση αξιολογείται διαφορετικά. Όλα εξαρτώνται από τις προϋποθέσεις και τις δυνατότητες των μελών της σχέσης. Ο ψυχολόγος βοηθά τον έγγαμο σύντροφο να πάρει την καλύτερη επιλογή για τον ίδιο και την οικογένειά του. Ο ψυχολόγος δεν στοχεύει να κρατήσει το μυστήριο του γάμου αλλά να βοηθήσει τον επισκέπτη του και όλη την οικογένεια να νιώσουν καλύτερα και να ανοίξουν δρόμο προς την αυτοβελτίωση και την αυτοπραγμάτωση.
- "Από πνευματική-χριστιανική άποψη υπάρχει η γενική κατεύθυνση ότι ποτέ δεν χωρίζουμε για κανένα λόγο. Ούτε λόγω μοιχείας. Το διαζύγιο λόγω μοιχείας δίνεται από συγκατάβαση στην αδυναμία των μελών της σχέσης να σηκώσουν βαρύ σταυρό εν Χριστώ. Όποιος μπορεί (πολύ-πολύ δύσκολο) δεν χωρίζει. Η Εκκλησία από συγκατάβαση έπιτρέπει το διαζύγιο με διάκριση και για άλλους λόγους συγκαταβαίνοντας πάντα στις αδυναμίες και τις δυνατότητες των πιστών.

---------

Με προβληματίζει συχνά το αντίκτυπο που έχουν οι διαταραχές άγχους και η κατάθλιψη στην οικογένεια και τα φιλικά πρόσωπα του πάσχοντος.
Το να σχετίζεσαι με τους ανθρώπους που αγαπάς και (ή) συμβιώνεις είναι δύσκολη υπόθεση. Όταν όμως επιβαρύνεσαι με τα ψυχοσυναισθηματικά σου και τα συμπτώματά σου, το να σχετίζεσαι γίνεται ακόμη πιο δύσκολο.
Εϊσαι μονίμως φορτωμένος, δεν αντέχεις πολλά πολλά, είσαι ευερέθιστος, ανυπόμονος, εξαντλημένος κλπ Συνήθως αρνούμαστε αυτά τα αρνητικά χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς μας και ρίχνουμε τα βάρη στους άλλους. Θεωρούμε ότι οι γύρω μας φταίνε που νιώθουμε άσχημα. Έτσι αποφεύγουμε την ευθύνη και τις ενοχές για την κατάστασή μας.

Η αλήθεια είναι ότι όταν υποφέρουμε βασανίζουμε πολύ τους γύρω μας. Γι αυτό και τα κοντινά μας πρόσωπα δυσκολεύονται πολύ να μας καταλάβουν, να μας ανεχτούν και να μας συγχωρέσουν.
Δεν φταίμε όμως γι αυτό. Δεν το κάνουμε επίτηδες. Και πρέπει ν ααποφύγουμε να φορτωθούμε με ενοχές.
Αν νιώσουμε ενοχές που συμπεριφερόμαστε άσχημα η κατάστασή μας θα χειροτερέψει. Χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε τον εαυτό μας με αγάπη και κατανόηση. Να τον συγχωρούμε άνεϋ όρων για όλα.

Είναι δύσκολο βέβαια να κρατήσουμε αυτή την ισορροπία.
Αφενός να αναλάβουμε την ευθύνη για τα αρνητικά αισθήματα και τις δύσκολες συμπεριφορές μας και από την άλλη να αγαπάμε τέλεια τον εαυτό μας.

Όταν νιώθουμε καλά είναι σημαντικό να ζητάμε συγνώμη από τους άλλους, να τους φερόμαστε με τρυφερότητα και να ζητάμε να μας συγχωρήσουν.

Διότι και οι άλλοι είναι άνθρωποι με πολλές αδυναμίες και συχνά ζορίζονται άσχημα δίπλα μας.

---------

Η ποιότητα της σχέσης με την ποιότητα του σεξ αλληλεπιδρούν.

Το σεξ είναι ισχυρός καταλύτης. Πολύ καλό μαλακτικό.

Δεν εγγυάται βέβαια απόλυτα την ποιότητα της σχέσης. Αλλά σίγουρα βοηθά τη σχέση.

-----------

Δεν είναι παράδοξο που χάθηκε ο έρωτας στο γάμο σου. Το παράδοξο είναι να μπορείτε να ζείτε ακόμη μαζί κάτω από την ίδια στέγη.

Δεν είναι παράδοξο που κάθε μέρα τσακώνεστε. Το παράδοξο είναι που κάθε μέρα τα ξαναβρίσκεται.

Μια μικρή επιτυχία στο γάμο είναι μια μεγάλη επιτυχία. Είναι φοβερό να μπορέσεις να δεις τις αδυναμίες του άλλου και να τoν αντέξεις.

Το άκρον άωτον της αντοχής και της υπομονής είναι να μπορείς να αγαπάς τον σύντροφό σου μετά από 3 χρόνια δύσκολου γάμου.

Ραντεβού με τον
Ψυχολόγο

------------

Όταν είμαι κλεισμένος στον εαυτό μου μπορώ να νιώθω ασφαλής. Όσο περισσότερο κλείνομαι τόσο λιγότερο κινδυνεύω. Σε αντίθεση όσο περισσότερο βγαίνω από τον εαυτό μου τόσο περισσότερο ρισκάρω να τραυματιστώ από αντιξοότητες.
Η αυτοπεριχαράκωση και ο αυτοπεριορισμός θα μπορούσε να είναι η λύση στο πρόβλημα της οδύνης, δυστυχώς όμως ο άνθρωπος αναπτύσσεται, καλλιεργείται και νοηματοδοτεί την ύπαρξή του μέσα από την έξοδο προς την ετερότητα.
Συχνά όσο υψηλότερο είναι το ρίσκο που αναλαμβάνεται με την έξοδο από τον εαυτό τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες αυτοανάπτυξης και συνειδησιακής διεύρυνσης.
Η σημαντικότερη έξοδος από τα όρια του εαυτού είναι ο έρωτας. Για χάρη του ερώμενου προσώπου ο ερωτευμένος ανοίγει ολοκληρωτικά την καρδιά του και προσλαμβάνει τον άλλο μέσα του. Όσο περισσότερο αγαπά τόσο περισσότερο χάνει την ασφάλεια που του εξασφαλίζει η αυτονομία του. Μετακινεί το κέντρο βάρους της ύπαρξής του μέσα στον άλλο. Υπάρχει μέσα από τον άλλο, κατανοεί, ερμηνεύει και αισθάνεται μέσα από τον άλλο. Η χαρά του άλλου γίνεται δική του χαρά, η λύπη του άλλου γίνεται δική του λύπη, τα προβλήματα του άλλου γίνονται δικά του προβλήματα. Ο αγαπώμενος άλλος πολλαπλασιάζει τη χαρά αλλά και τη λύπη του. Ο ερωτευμένος κερδίζει πολλά και χάνει πολλά. Καμιά φορά τα κερδίζει όλα και τα χάνει όλα. Γι αυτό χρειάζεται να είναι μεγάλος παίχτης. Ο μεγάλος παίχτης έχει κέφι και διάθεση για μεγάλο ρίσκο. Και ο αληθινά ερωτευμένος έχει τολμήσει να διακινδυνεύσει την αυτονομία του και τη ζωή του.
Και στην επαγγελματική σφαίρα όσο μεγαλύτερο ρίσκο είναι πρόθυμος να αναλάβει κανείς τόσο περισσότερο αυξάνονται οι πιθανότητες κέρδους. Το ίδιο συμβαίνει και με τη φιλία.
Αυτό που οφείλει να περιμένει κανείς μετά από κάθε υπαρξιακό άνοιγμα είναι η εναλλαγή χαράς και απογοήτευσης. Τα γεγονότητα δεν θα ακολουθήσουν ποτέ την διαδρομή που εμείς θέλουμε. Η ματαίωση και η οδύνη συνοδεύουν τη χαρά και την επιτυχία. Ιδιαίτερα οι ανθρώπινες σχέσεις συνοδεύονται πάντοτε από απογοήτευση.
Συνήθως όταν απογοητευόμαστε ή τραυματιζόμαστε από τη συμπεριφορά των άλλων συνηθίζουμε να τους αποδίδουμε αρνητικούς χαρακτηρισμούς και αρνητικά κίνητρα. Όσο περισσότερο πονάμε από τη συμπεριφορά των άλλων τόσο χειρότερους τους θεωρούμε. Πιστεύουμε ότι οι άλλοι επίτηδες μας πληγώνουν και μας εξουθενώνουν. Οι άλλοι συνειδητά θέλουν να μας βλάψουν επιδή δεν είναι σωστοί ή καλοί άνθρωποι. Είναι απίστευτο πόσο διαδεδομένη είναι αυτή η ανοησία. Θα έλεγα τείναι τόσο διαδεδομένη όσο διαδεδομένοε είναι και ο ανθρώπινος πόνος. Θεωρούμε ότι πίσω από κάθε δικό μας πρόβλημα ή οδύνη κρύβεται κάποιος ένοχος.
Αντίθετα όταν οι άλλοι διαμαρτύρονται ότι εμείς τους απογοητεύσαμε ή τους πληγώσαμε τότε άλλάζουμε αμέσως αξιολογικά κριτήρια. Δικαιολογούμε αμέσως τον εαυτό μας προβάλλοντας ένα σωρό αθωωτικά επιχειρήματα. Στην πραγματικότητα τότε προβάλλουμε όλα τα δικαιολογητικά επιχειρήματα που δεν θα μπορούσαμε να ανακαλύψουμε αν αστη δική μας θέση βρίσκονταν ο άλλος.
Έτσι για παράδειγμα:
Εγώ εξωτερίκευσα λίγο από τον δικαιολογημένο μου θυμό ενώ ο άλλος μου επιτέθηκε χωρίς λόγο.
Εγώ ήμουν πολύ κουρασμένος και δεν άντεχα ενώ ο άλλος βαριότανε και δεν ήθελε.
Εγώ καθυστέρησα επειδή κάτι σοβαρό μου έτυχε ενώ ο άλλος καθυστέρησε πειδή αδιαφόρησε.
Η πραγματικότητα είναι ότι κάθε σχέση γεννά απογοήτευση. Ο άλλος δεν είναι προγραμματισμένος να ανταποκρίνεται στις δικές μου ανάγκες. Μάλιστα αν δεν έχει βαθειά εσωτερική ισορροπία, αυτοέλεγχο και συνειδησιακή διεύρυνση είναι αδύνατον να συμπεριφερθεί όπως εγώ θα ήθελα. Καθηλωμένος στις ατομικές του ανάγκες και περιορισμούς θα συμπεριφέρεται με τον τρόπο που θα μπορεί να συμπεριφέρεται και όχι με τον τρόπο που εγώ θα ήθελα. Συνεχώς θα με εκπλήσει επώδυνα με τις χοντροκομμένες και αδέξιες τακτικές του. Σχεδόν σε κάθε επικοινωνία μαζί του θα απορώ και θα εξίσταμαι από τις ακατέργαστες, εχθρικές και απρόβλεπτες συμπεριφορές του. Και πιο σπάνια θα εκπλήσσομαι από ακραίες ενοχλητικές συμπεριφορές. Τέτοιες ακραίες προκλήσεις είναι δυνατόν να έχουν τόση βαρύτητα ώστε να απειλούν τους άξονες της προσωπικής μου ζωής.
Για παράδειγμα:
Ο-η σύζυγος με απατά.
Με απολύουν από την δουλειά μου.
Ανακαλύπτω ότι το παιδί μου κάνει χρήση ναρκωτικών.
Ο κολλητός μου φίλος μου επιτίθεται, με εξαπατά, με απορρίπτει.
Το να μπορώ να ανέχομαι και να διαχειρίζομαι ψύχραιμα την αντιξοότητα, την αδικία και την επίθεση είναι δείκτης ψυχικής ωρίμανσης. Αν έχω ωριμάσει γνωρίζω με βεβαιότητα ότι όλοι, άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο, θα με απογοητεύσουν. Γνωρίζω ότι οι άλλοι δεν είναι τέλειοι, η συμπάθεια ή η αγάπη τους δεν είναι τέλειες και αναπόφευκτα θα με πληγώσουν.
Βγαίνω από την κλειστότητα του εαυτού μου και επενδύω πάνω στους άλλους όχι διότι πιστεύω ότι θα βρω ωφέλεια και ανάπαυση αλλά διότι χωρίς το ρίσκο της σχέσης και της δράσης δεν καλλιεργώ τον εαυτό μου, δεν νοηματοδοτώ τη ζωή μου και δεν ολοκληρώνομαι ως άνθρωπος.
Ανοίγομαι στη ζωή έτοιμος να αγαπήσω, να αγαπηθώ και να πληγωθώ. Ανοίγομαι στη ζωή έτοιμος να χαρώ, να μάθω, να κερδίσω, να ζήσω. Ανοίγομαι στη ζωή έτοιμος να ταλαιπωρηθώ, να πληγωθώ, να πάθω, να απογοητευθώ, να πεθάνω.
Όσο μπορώ καταλαβαίνω τους ανθρώπους γύρω μου. Καταλαβαίνω τα κίνητρα, τους φόβους, τις αγωνίες, τον ενθουσιασμό, τη χαρά και τις ανάγκες τους. Όσο μπορώ συμφιλιώνομαι με με τα δρώμενα. Αγκαλιάζω σε μια αγκαλιά αγάπης και πόνου τον εαυτό μου, τους άλλους, τα γεγονότα και το σύμπαν ολόκληρο. Όσο μπορώ γίνομαι άνεϋ όρω αγάπη.

-------------

Η βασική πηγή της οδύνης είναι η ανεδαφική προσδοκία. Μέσα από την εμπειρία του έρωτα εξιδανικεύουμε τον-ην αγαπημένη μας. Ο θαυμασμός μας λειτουργεί σαν διαθλαστικός φακός μέσα από τον οποίο υπερτονίζονται τα θετικά χαρακτηριστικά του άλλου και ελαχιστοποιούνται τα αρνητικά. Ο έρωτας είναι ο μεγαλύτερος ψεύτης. Είναι ένας παραμορφωτικός καθρέπτης ο οποίος διορθώνει τις ατέλειες του άλλου και μας τον παρουσιάζει ως ιδανικό. Ακόμη και όταν γνωρίζουμε σε συνειδητό επίπεδο τις ατέλειες και τα ελαττώματα του άλλου, σε ασυνείδητο-βαθύτερο επίπεδο συντηρούμε το μύθο μας και εξακολουθούμε να μην δίνουμε σημασία στα αρνητικά χαρακτηριστικά.
Τον πρώτο καιρό της συμβίωσης συμβαίνει η απομυθοποίηση. Η πραγματικότητα αρχίζει να διαψεύδει το όνειρο. Συνειδητοποιούμε ότι ο άλλος δεν είναι αυτό που περιμέναμε. Ο άλλος δεν προσπαθεί πια με πάθος να μας ενθουσιάσει για να μας κατακτήσει και να διαβεβαιώσει τον εαυτό του ότι του ανήκουμε. Μας θεωρεί δεδομένους. Δεν είναι πια προσεκτικός και εξυπηρετικός. Ενώ στην πρώτη φάση της σχέσης μας έβαζε πάνω από τον εαυτό του και προσπαθούσε να μας κάνει χαρούμενους τώρα βάζει τον εαυτό του πάνω από εμας. Προσπαθεί να ικανοποιήσει τις δικές του ανάγκες και αν είναι δυνατόν να μας χρησιμοποιήσει για να χαρεί περισσότερο. Εφόσον δεν προσπαθεί πια να μας κατακτήσει αρχίζει να αδιαφορεί για αυτό που θέλουμε και χρειαζόμαστε.
Χάνουμε το μύθο μας και προσγειωνόμαστε απότομα στην πραγματικότητα. Αν έχουμε ήδη εμπλακεί σε σχέση συμβίωσης ανησυχούμε στη σκέψη ότι θα πρέπει από εδώ και πέρα να ζούμε κάτω από αυτές της συνθήκες. Αισθανόμαστε εξαπατημένοι. Χρεώνουμε το σύντροφό μας για την απογοήτευσή μας. Νομίζουμε ότι δεν ενδιαφέρεται πια για μας ότι αδιαφορεί και ότι μας εμπαίζει.
Το πρόβλημα είναι ότι μπερδέψαμε τις προσπάθειες που έκανε ο σύντροφός μας για να μας κατακτήσει με τον τρόπο που συμπεριφέρεται στις διαπροσωπικές του σχέσεις σε καθημερινό επίπεδο. Όμως αν θέλουμε να έχουμε μια ακριβή μαρτυρία για τους τρόπους επικοινωνίας του συντρόφου μας δεν πρέπει να δούμε πως συμπεριφέρεται σε εμάς τον καιρό του έρωτα αλλά πως συμπεριφέρεται στους γονείς, τα αδέλφια, τους συγγενείς και τους κολλητούς του φίλους. Όταν θα πάψουμε να είμαστε πια αντικείμενα ερωτικού πόθου θα πάρουμε τη θέση της μητέρας ή του πατέρα ή των αδελφών του.
Η έκφραση υπερβολικού έρωτα δεν έχει καμία μα καμία σχέση με τη συμπεριφορά που θα έχει ο ερωτευμένος όταν πάψει να είναι ερωτευμένος. Το να σε αγαπούν παράφορα σημαίνει απλά ότι σε αυτή τη χρονική στιγμή σε αγαπούν παράφορα και τίποτε περισσότερο. Ο χρόνος θα φέρει σύντομα και σίγουρα ριζικές αλλαγές. Το αύριο θα είναι τελείως διαφορετικό από το σήμερα. Και για να το καταλάβεις δες πως άλλαξε κάποια παλιά σχέση σου φιλική ή ερωτική. Η φθορά δεν ήλθε επειδή ο άλλος δεν ήταν σωστός (υπάρχουν και τέτοιες εξαιρέσεις). Η φθορά ήλθε επειδή ο χρόνος αποκάλυψε τις αδυναμίες και των δύο. Οι σχέσεις φλογίζονται από τον έρωτα αλλά φθείρονται μέσα από τις αδυναμίες και τις αντιξοότητες.

-----------

Το πιο φρικτό και δολοφονικό βλέμμα που έχω δει ποτέ στη ζωή μου το είδα προχθές στο γραφείο μου από την σύζυγο στο σύζυγο. ... Ούτε σε ταινία θρίλερ

Ποτέ δεν είχα δει κάποιον να χρεώνει κάποιον άλλο για όλα μα όλα τα κακά της ζωής του.

Το ίδιο βράδυ η ίδια σύζυγος τον παρακαλούσε να επιστρέψει γρήγορα στο σπίτι διότι δεν άντεχε να είναι μόνη.
Για να τον ξαναβρίσει ασύστολα μόλις συναντήθηκαν.

Εδώ αποκορυφώνεται η ρύση: "Εχθροί του ανθρώπου οι οικειακοί αυτού".

Φυσικά το ζευγάρι ξεκίνησε τη σχέση του από έρωτα.

-------

Μοναξιά είναι να χρειάζεσαι τους άλλους. Όσο περισσότερο ανάγκη τους έχεις τόσο περισσότερο θα απογοητεύεσαι επειδή δεν θα μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες σου.
Επι-κοινωνία είναι να χαίρεσαι τον εαυτό σου. Όταν γίνεις δυνατός (έστω και δυνατός εν τη ταπεινώσει) και χαρούμενος (μακάρι εν Αγίω Πνεύματι) όλοι θα τρέχουν κοντά σου.
Τότε ένας τρόπος για να χαίρεσαι την παρουσία των άλλων είναι να την αποφεύγεις.

-------

Παράθεση: "Τι γίνεται αγαπητέ Νικήτα όταν ένας άνθρωπος δίχως αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση προσπαθεί να κάνει ένα δεσμό στα 33 του; Πόσο καιρό πρέπει να περιμένει μετά το χωρισμό ώστε να πάρει τα πάνω του; Έχω ακούσει περιπτώσεις που άτομα 2 και πλέον χρόνια από χωρισμό και ακόμη είναι κολλημένοι στον προηγούμενο."

Η μοναξιά είναι οδυνηρή αλλά συχνά είναι λιγότερο επώδυνη από μια δύσκολη σχέση. Μας συμφέρει μετά από μια δύσκολη σχέση να μείνουμε για ένα διάστημα μόνοι. Να αναζητήσουμε νόημα σε δημιουργικές δραστηριότητες και ευχάριστες φιλικές σχέσεις. Να ανεβάσουμε την αυτοπεποίθηση και να βελτιώσουμε την αυτοεικόνα μας. Η σχέση θα προκύψει αυθόρμητα, αβίαστα χωρίς πίεση. Αν έχουμε κοινωνικές σχέσεις θα μπορέσουμε να συναντήσουμε τον άνθρωπο που θα μας συγκινήσει ακόμη και όταν δεν το περιμένουμε.

Παράθεση: "Ήθελα να ήξερα ένας ψυχολόγος αντιμετωπίζει πιο εύκολα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας συνηθισμένος άνθρωπος; Οι εμπειρίες των άλλων βοηθούν τον ίδιο ώστε να μην υποπέσει σε παρόμοια λάθη;"

Η γνώση δεν είναι αρκετή για να βελτιώσει την ποιότητα της ζωής μας. Αν ο ψυχολόγος μέσα από την γνώση και την προσωπική του εμπειρία έχει ωριμάσει και δυναμώσει θα πέφτει σε λιγότερα λάθη όπως και κάθε άλλος ώριμος και δυνατός άνθρωπος. Αυτό που ιδιαίτερα βοηθάει είναι η ωρίμανση, η συγκρότηση, ο αυτοέλεγχος, η υπευθυνότητα, η υπομονή, η ταπείνωση και η αγάπη.

Παράθεση:
Μετά από πόσα χρόνια συμβίωσης μπορείς να είσαι σίγουρος ότι μπορείς να παντρευτείς κάποιον;

Εξαρτάται από την κάθε περίπτωση. Χρειάζεται να υπάρχουν ψυχολογικές, κοινωνικές, οικογενειακές, οικονομικές και πνευματικές προϋποθέσεις.

Παράθεση:
Η εκκλησία είναι κατά της συμβίωσης. Ένας χριστιανός οφείλει να κάνει τι; Αυτό που θα του πει ένας ψυχολόγος ή η εκκλησία;

Αν επικοινωνεί και με πνευματικό και με ψυχολόγο καλό είναι να κάνει αυτό που τον αναπαύει περισσότερο.
Το σωστό δεν είναι σωστό για όλους ούτε το λάθος είναι λάθος για όλους.

----------

Δεν νομίζω ότι χρειάζεται τόσο μεγάλη προσοχή στην επιλογή του ερωτικού συντρόφου. Έτσι και αλλοιώς δεν μπορεί κανείς να διαλέξει την καλύτερη σύντροφο.
Πρώτον. Δεν υπάρχει η καλύτερη.
Δεύτερον: Ακόμη και αν υπήρχε δεν μου επιτρέπεται να την επιλέξω λόγω των δικών μου υποσυνείδητων ενδοψυχικών περιορισμών αλλά και λόγω των αντικειμενικών συνθηκών.

Η σύντροφος με βοηθά να δω σε καθρέπτη τις αδυναμίες μου. Αλλά και κάτι περισσότερο. Δεν τις συγχωρεί με τίποτα. Όποτε με αναγκάζει να τις διορθώσω. Η συμβίωση είναι ελαιοτριβείο. Σε κάνει αλοιφή. Μεγάλο το ώφελος!

Θα μπορούσε κανείς να μείνει άγαμος και μόνος. Όντως ... όσοι δεν αντέχουν τη βαρύτητα του άλλου δεν φτάνουν ποτέ σε συμβίωση. Διασώζουν την ατομικότητά τους, δεν γνωρίζουν ποτέ τις αδυναμίες τους και συνήθως παραμένουν αδιόρθωτοι.
Η συμβίωση είναι υπερεντατικά μαθήματα αυθυπέρβασης. Μερικοί κάνουν πίσω και μένουν μόνοι. Άλλοι προχωρούν μπροστά χωρίς να ξέρουν τι τους περιμένει. Υπάρχουν και οι καμικάζοι της αγάπης. Σ' αυτούς τους τελευταίους αφιερώνψ τους στίχους του αδελφού Κωνσταντίνου:
"Και περισσότερη τιμή τούς πρέπει
όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,
κ’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε."

-----------------

Ας μοιραστώ μαζί σας μερικές πρόχειρες σκέψεις που αποτύπωσα προχθές στο laptop σε μια παραλία στο club "Άμμος και Ήλιος" κοντά στον Πλατανιά Χανίων.

Οι δύο διαστάσεις του έρωτα.

1. Όνειρο
Το ερωτικό ερέθισμα είναι πολύ δυνατό και ψευδές. Η παρουσία του άλλου είναι συγκλονιστική και πολλά υποσχόμενη. Η ομορφιά πυροδοτεί τον ενθουσιασμό. Η ανάγκη να απολαύσει κανείς τον άλλο καλύπτοντας βαθειές βιολογικές, ψυχολογικές και υπαρξιακές ανάγκες τον αναστατώνει. Η ανάγκη κατοχής και απόλαυσης του άλλου παίρνει ονειρικές διαστάσεις.
Ο έρωτας είναι πρόσληψη του ονείρου ως πραγματικότητα. Έρωτας είναι η εσωτερικευμένη πεποίθηση ότι ο άλλος μπορεί να ικανοποιήσει βαθύτατες υπαρξιακές ανάγκες για επικοινωνία, σεξουαλικότητα, τρυφερότητα, στοργή και αγάπη.
Ο έρωτας θεμελιώνεται στο όνειρο. Στον έρωτα ο άλλος δεν ερμηνεύεται όπως πραγματικά είναι αλλά όπως φαίνεται και σύμφωνα με όσα μας εμπνέει. Δεν βλέπουμε τον άλλο όπως πραγματικά είναι αλλά όπως νομίζουμε ή ελπίζουμε ή φανταζόμαστε ότι είναι. Όλη αυτή η εμπειρία βιώνεται μέσα από το φίλτρο της ερωτικής μέθης που προκαλεί η ιδεατή εξωτερική εμφάνιση και η ελεγχόμενη συμπεριφορά του άλλου.
Η ερωτική έλξη δεν προκαλείται από αντικειμενικά εξωτερικά ερεθίσματα αλλά από τη συνάντηση της προσδοκίας και του μύθου.
Προσδοκία είναι η ανάγκη για βίωση του έρωτα. Μύθος είναι η εξιδανίκευση της παρουσίας του άλλου.
Όσο πιο δυνατή είναι η προσδοκία και όσο πιο κοντά στο μύθο είναι ο άλλος τόσο πιο έντονη θα είναι η βίωση του έρωτα.
Το αληθινό είναι ανεξάρτητο από το σπουδαίο. Το αντικειμενικό δεν έχει σχέση με το ωραίο. Το πραγματικό δεν προτίθεται να ανταποκριθεί σε ανάγκες.
Ο άνθρωπος δεν ενδιαφέρεται για την αλήθεια. Άλλωστε δεν έχει τρόπο για να την ορίσει ούτε και ιδιαίτερο λόγο για να την ακολουθήσει. Ο άνθρωπος θέλει να ικανοποιήσει τις ανάγκες του και να νιώσει χαρούμενος. Το αληθινό δεν τον ενδιαφέρει παρά μόνο στο βαθμό που μπορεί να του εξασφαλίσει το αγαθό. Ο άνθρωπος δεν σκέφτεται για να ανακαλύψει κάποια θεωρητική αλήθεια αλλά για να βοηθήσει τον εαυτό του. Ακόμη και όταν προβληματίζεται πάνω σε θεωρητικά ζητήματα το κίνητρό του δεν είναι θεωρητικό αλλά πρακτικό ή βιωματικό.

2. Το γεγονός
H πραγματικότητα δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με το φαινόμενο. Ο άλλος είναι προσωπική εσωτερικότητα και όχι αντικείμενο. Πίσω από την ωραιότητα, το χαμόγελο και την πρόσκαιρη, χαρούμενη διάθεση κρύβεται μια ύπαρξη γεμάτη αδυναμίες, ανάγκες, επιθυμίες, προσδοκίες, φιλοδοξίες κλπ.
Το παράδοξο είναι ότι η ένταση της αμοιβαίας έλξης δεν έχει καμιά σχέση με την δυνατότητα πραγμάτωσης μια ικανοποιητικής σχέσης. Ο βαθμός ομορφιάς είναι ανεξάρτητος από τον βαθμό ωριμότητας.
Όσο περισσότερο ο άλλος επενδύει συναισθήματα και προσδοκίες στην ερωτική σχέση τόσο περισσότερο απαιτεί να καλύψει τις ανάγκες του μέσα από τη σχέση. Ο σύντροφος προσλαμβάνει μαγικές διαστάσεις και ο ερωτευμένος θεωρεί ότι έχει όλες τις δυνατότητες για να τον ικανοποιήσει. Όσο πιο απόλυτος είναι ο έρωτας τόσο αυξάνονται οι απαιτήσεις του ερωτευμένου από το ερώμενο πρόσωπο.
Όταν η ερωτική έλξη γίνει σχέση αρχίζουν τα πρώτα σημάδια απογοήτευσης. Ο άλλος δεν έχει καμιά σχέση με την εξιδανικευμένη εικόνα. Τα όνειρα και οι προσδοκίες του ερωτευμένου δεν μεταβάλλουν την προσωπικότητά του άλλου ούτε και θεραπεύουν τις αδυναμίες του. Μέσα στη σχέση οι εραστές αποκαλύπτουν τον πραγματικό εαυτό τους.
Για να μπορέσουν όμως να διατηρήσουν τον ερωτικό τους μύθο αποφεύγουν να συνειδητοποιήσουν ότι ο άλλος είναι ένας απλός και ταλαίπωρος άνθρωπος γεμάτος ανάγκες και αδυναμίες. Πιστεύουν ότι κάτι άλλο φταίει για την απογοήτευση που βιώνουν. Θεωρούν ότι ο άλλος είναι μεν ο ιδανικός άνθρωπος αλλά δεν προσπαθεί αρκετά για να στηρίξη τη σχέση και να τους ικανοποιήσει. Του αποδίδουν αρνητικές προθέσεις και προσπαθούν να τον πείσουν μέσα από πιέσεις και επικοινωνιακά τερτίπια να τους ικανοποιήσει.
Το πέρασμα του χρόνου και ιδιαίτερα η εμπειρία της συμβίωσης αποκαλύπτουν αναγκαστικά την ψυχρή πραγματικότητα. Ο ερωτικός σύντροφος δεν είναι αυτό που νομίζαμε και πιστέψαμε. Αισθανόμαστε ότι μας εξαπάτησε και μας εκμεταλεύτηκε. Θεωρούμε ότι κάναμε λάθος επιλογή. Μετά από λίγο καιρό είμαστε και πάλι έτοιμοι να ξαναζήσουμε τον ερωτικό μύθο με ένα άλλο πρόσωπο. Για να οδηγηθούμε και πάλι στην απογοήτευση.
Αυτό που δεν αντέχουμε να παραδεχτούμε είναι η πραγματικότητα. Ότι δηλαδή είμαστε τραγικά μόνοι και χρειαζόμαστε να ζήσουμε την αγάπη μαζί με κάποιον άλλο άνθρωπο. Είμαστε γεμάτοι αδυναμίες όπως και ο σύντροφός μας. Καλούμαστε να δώσουμε ένα μεγάλο και συνεχή αγώνα για να μπορέσουμε να ζήσουμε μια αρμονική και ζωηφόρα σχέση. Ο άλλος δεν είναι αυτό που φαίνεται όπως και εμείς δεν είμαστε αυτό που φαινόμαστε. Ο άλλος θα φανερώσει όλες μας τις αδυναμίες και εμείς θα φανερώσουμε τις δικές του. Για να ζήσουμε αρμονικά χρειάζεται να τολμήσουμε να αποδεχτούμε τον εαυτό μας και τον άλλο για αυτό που είμαστε και όχι γι αυτό που νομίζουμε. Έτσι σιγά-σιγά με πολλά σκαμπανεβάσματα, κρίσεις, συγκρούσεις και απογοητεύσεις θα αρχίζουμε να απελευθερωνόμαστε από προσωπικούς μύθους και ανεδαφικές προσδοκίες και θα αρχίσουμε να επεξεργαζόμαστε τα αδύνατα σημεία μας μέσα από τη σχέση. Η συνεχής τριβή μας με τον άλλο θα μας δώσει την ευκαιρία να ωριμάσουμε και να αποδεσμευτούμε από τα λάθη και τις αδυναμίες μας. Η σχέση λειαίνει τα αιχμηρά, εγωκεντρικά μας στοιχεία και μας προσφέρει μια άλλη προσφέρει την ομορφιά της ταπείνωσης. Εκεί βρίσκεται η ελευθερία, η αρμονία και η χαρά. Στην ελευθερία της ταπεινώσεως.

-----------

Φιλία και έρωτας

Σε μια δυαδική σχέση είναι δυνατόν ο ένας να βιώνει τη σχέση ερωτικά και ο άλλος φιλικά. Αυτός που βλέπει τον άλλο ερωτικά (ο ερωτικός) βρίσκεται σε μειονεκτική θέση και συχνά γίνεται θύμα του άλλου (ο φιλικός).
Ο ερωτικός προσπαθώντας να κατακτήσει τον φιλικό φέρεται με τον καλύτερο δυνατόν τρόπο ικανοποιώντας τις ανάγκες και τις επιθυμίες του φιλικού προσπαθώντας να τον κατακτήσει.
Ο φιλικός απολαμβάνει και ευχαριστείται από τη συμπεριφορά του ερωτικού. Ζητάει όλο και περισσότερα και δίνει όλο και λιγότερα.
Η συμπλεγματική αυτή σχέση μπορεί να τραβήξει πολύ χρόνο και να δώσει τα παρακάτω πιθανά σενάρια:
1. Ο φιλικός σε σύντομο χρονικό διάστημα παρασύρεται και ερωτεύεται και αυτός τον ερωτικό και ζουν όμορφα μαζί.
2. Ο φιλικός ενδίδει στον ερωτικό. Δημιουργειται ερωτική σχέση αλλά ο φιλικός παραμένει φιλικός, δεν ερωτεύεται ποτέ πραγματικά το σύντροφό του. Η σχέση τους είναι ανισόρροπη. Ο ερωτικός συνεχίζει να νταντεύει τον φιλικό. Ο φιλικός δεν γκαζώνει ποτέ σεξουαλικά και απαιτεί να έχει το επάνω χέρι στη σχέση. Σε κάποια στιγμή στο μέλλον ή ο ερωτικός ή ο φιλικός κάνουν μια νέα σχέση για να πάρουν αυτό που δεν πήραν και να δώσουν αυτό που δεν έδωσαν.
3. Ο φιλικός είναι ερωτευμένος με κάποιον άλλο που δεν μπορεί να τον έχει. Ο ερωτικός στηρίζει ψυχολογικά και συμβουλεύει τον φιλικό. Κάποτε ο ερωτικός τα φτειάχνει με αυτόν που θέλει ή με κάποιον άλλο και ο φιλικός μένει μπουκάλα.

Κύρια αιτία για να γραφεί αυτό το μήνυμα είναι μια ιστορία που άκουσα πρόσφατα στο γραφείο μου. Στην περίπτωση αυτή ο φιλικός ήταν μια νεαρή φοιτήτρια ή οποία συμβίωνε με τον άνθρωπο που αγαπούσε για 3 χρόνια. Κοιμόντουσαν στο ίδιο κρεββάτι. Ποτέ δεν έκαναν έρωτα. Αυτός πάντοτε υποστήριζε ότι την έβλεπε φιλικά. Αυτή δεν τολμούσε να εκφράσει τα αληθινά της αισθήματα. Όταν του είπε καθαρά ότι τον αγάπα και τον θέλει κλπ αυτός θύμωσε και μετά από λίγο χώρισαν.

Συμπέρασματα:
-Ξεκαθάριζε με σαφήνεια τα αισθήματά σου από την αρχή και συνέχιζε να ενημερώνεις τον άλλο για ότι αισθάνεσαι.
-Αν τύχει να βρεθείς στη θέση του θύματος φύγε από τη σχέση όσο πιο γρήγορα γίνεται.
-Να θυμάσαι ότι σε μια σχέση ποτέ δεν νιώθουν και οι δύο το ίδιο.
-Μην προσπαθείς ποτέ μα ποτέ να πείσεις τον άλλο να σε αγαπήσει.
-Μην περιμένεις ότι θα βοηθήσεις τον άλλο να αλλάξει. Μη βοηθάς και μη στηρίζεις κάποιον για να τον κατακτήσεις.

-------------

Είναι αλήθεια πως ο έρωτας τυφλώνει τελείως. Αλλά ένας δείκτης ψυχικής ωριμότητας του ανθρώπου είναι να μπορεί να διαχειρίζεται τα ερωτικά του συναισθήματα.
Είναι πολύ δύσκολο για πολλούς και υπάρχουν και άλλοι που ποτέ δεν θα το καταφέρουν.
Είναι και άλλοι που δεν βιώνουν έντονο ερωτισμό ( για διάφορους λόγους) και νομίζουν ότι έχουν τον έλεγχο. Ενώ απλά δεν μπορούν να τον χάσουν.

----------

Όταν θέλεις να βοηθήσεις έναν άνθρωπο πρόσεξε ώστε ο κόπος και ο χρόνος που αφιερώνεις να πιάνει τόπο. Μέσα από την επικοινωνία ο άλλος θα πρέπει να ωφελείται. Ο διάλογος θα πρέπει να είναι δημιουργικός. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να αλλάξει ζωή επειδή του μιλήσαμε ή να ξεπεράσει τις αδυναμίες του ή να αλλάξει τον τρόπο που σκέπτεται και συμπεριφέρεται αλλά τουλάχιστον να νιώθει κάπως καλύτερα.
Υπάρχουν συνάνθρωποί μας που ενώ ζητούν την βοήθειά μας δεν είναι σε θέση να την λάβουν. Είναι αμετακίνητοι ως προς τις απόψεις, τις πεποιθήσεις και τα αισθήματά τους και επιστρέφουν συνεχώς στα ίδια και τα ίδια χωρίς να αλλάζει κάτι μέσα τους. Στην πραγματικότητα αναζητούν κάτι αδύνατον από σένα. Θέλουν να τους λύσεις προβλήματα ή να τους βοηθήσεις να νιώσουν καλύτερα χωρίς όμως να μπορούν οι ίδιοι να αξιοποιήσουν αυτό που τους προσφέρεις. To πρόβλημα είναι ότι σου παίρνουν όλη την ενέργεια, σε εξαντλούν χωρίς αποτέλεσμα.
Είναι σαν το αυτοκίνητο που έχει ξεμείνει από μπαταρία και συνδέεται με ένα άλλο αυτοκίνητο για να πάρει ρεύμα. Επειδή όμως δεν μπορεί να πάρει μπροστά στο τέλος στο τέλος αδειάζει και την μπαταρία του άλλου.
Κατάλαβε πότε πρέπει να φεύγεις για να μην αδειάσεις τελείως.

----------

Ειρήνη όντως οι σχέσεις κρύβουν πολύ παίδεμα. Αλλά μέσα από την τριβή με τις αντιξοότητες έρχεται ωρίμανση.
Αν κάνεις σχέση ... πληγώνεσαι ... και ωριμάζεις. Χάνεις την αθωότητά σου αλλά γίνεσαι βαθύτερος και πλατύτερος.

Όπως και οι πρωτόπλαστοι.
Είδες πόσα έμαθαν μετά που έφαγαν τον καρπό της γνώσεως :)

-----

Δεν έχει ιδιαίτερο νόημα να σου πω τι να κάνεις. Διότι στο τέλος θα κάνεις αυτό που σου είναι δυνατόν, αυτό που σου είναι μπορετό.
Ιδιαίερα στα ερωτικά ζητήματα αυτό που κυρίως μας οδηγεί είναι το πάθος και η ανάγκη και όχι η λογική.
Άπό ότι υποψιάζομαι αυτό το αγόρι έχει τις δυσκολίες του. Συμφέρον σου θα ήταν να φύγεις τρέχοντας αναζητώντας -περιμένοντας έναν άλλο άνθρωπο με περισσότερο ευάρεστες αντιδράσεις και συμπεριφορά. "Ου μπλέξεις!"
Αν όμως δεν μπορείς να φύγεις περίμενε να δεις τι θα προκύψει με το πέρασμα του χρόνου. Μέσα από την οδύνη θα οδηγηθείς σε κάποια διέξοδο.

--------

Συνήθως οι δυσκολίες του γάμου είναι χειρότερες από ότι ένας άγαμος μπορεί να φανταστεί. Υπάρχουν όμως και σπάνιες εξαιρέσεις. Όσο πιο ώριμοι, ανθεκτικοί και ικανοί στην καλή επικοινωνία είναι οι σύντροφοι τόσο περισσότερες πιθανότητες έχουν να ζήσουν έναν ποιοτικό γάμο.

---------

Η πραγματικότητα κυκλώνεται από αντιξοότητες. Δεν μηδενίζω το γάμο. Είναι ο δεύτερος βασιλικός δρόμος που οδηγεί στην αγιότητα. Ό άλλος βασιλικός δρόμος είναι ο μοναχισμός. (Υπάρχουν και άλλα μονοπάτια βέβαια)
Που θα βρεις καλύτερες ευκαιρίες μαρτυρίου από το γάμο; Ποιος θα ευνουχίσει καλύτερα το θέλημά σου από τον-ην σύντροφο και τα παιδιά σου; Ποιος θα σε ελευθερώσει από τον εαυτό σου αν δεν παντρευτείς; Ποιος θα σε μυήσει στο μυστήριο της ταπείνωσης; Ποιος θα σε βοηθά καθημερινά να συνειδητοποιείς τα όρια των δυνατοτήτων σου. Ο-η σύντροφος είναι ο καλύτερος πνευματικός πατέρας. Σε συντρίβει ανελέητα, σε κάνει κόσκινο ώστε να περάσεις από την πύλη του παραδείσου ως σκόνη. Άρα όσο στενή και αν είναι η πύλη χωράς να περάσεις και σώζεσαι. Σκέψου το καλύτερα ο-η σύντροφός σου θα σου χαρίσει τον Παράδεισο.
Προσωπικά θεωρώ ταυτόσημο το να μπορέσω να ευχαριστήσω τη γυναίκα μου την ώρα του θανάτου μου για όσα κακά μου χάρισε με το να σώσω την ψυχή μου.
Όπως βλέπετε έχω πολύ καλή γνώμη για το γάμο
Γιατί μου καταλογίζετε το αντίθετο

-------

Όταν η σχέση είναι χρόνια ανυπόφορη και δεν διαφαίνεται καμιά προοπτική βελτίωσης συμφωνώ ότι είναι καλύτερα να χωρίζει κανείς. Εξαρτάται βέβαια και απο τις δυνατότητες για ποιοτικό χωρισμό.
Υπάρχουν γάμοι που είναι άγονοι και θανατηφόροι αλλά και διαζύγια που είναι καταστροφή. Χρειάζεται διάκριση. Να σταθμίσει κανείς προσεκτικά όλες τις διαστάσεις του προβλήματος ώστε να προβεί στη λιγότερη οδυνηρή επιλογή.

------

Καθένας παίρνει από τον άλλο την βοήθεια που μπορεί να πάρει. Πάίρνει αυτό που μπορεί και όχι αυτό που ο άλλος είναι διαθέσιμος να του δώσει.
Αν ο συνομιλητής τον οποίο θέλουμε να βοηθήσουμε δεν έχει κάποιο σταθερό σημείο από όπου μπορούμε να τον πιάσουμε για να τον σηκώσουμε τα πράγματα γίνονται δύσκολα.
Αν ο άλλος είναι χύμα στο κύμα, ολοκληρωτικά ρευστός, χωρίς σταθερά συγκροτημένα σημεία δεν πιάνεται.
Μπορούμε να του δείξουμε αγάπη αλλά δεν ωφελεί να χρεωνόμαστε την αδυναμία του να αλλάξει. Ούτε χρειάζεται να του επιτρέψουμε να μας διαλύσει.
Τον αγαπάμε αλλά σεβόμαστε την κατάστασή του και την αδυναμία του και τον αφήνουμε να είναι αυτό που μπορεί να είναι.

---------

--------------------

Μπλέξαμε! Οι άπιαστοι!

Μερικοί άνθρωποι είναι άπιαστοι. Δεν μπορείς να τους πιάσεις από πουθενά. Αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην προσωπική τους ζωή, είναι υπερευαίσθητοι και ευάλλωτοι πληγώνονται από όλα και δεν αντέχουν τίποτα.
Είναι σχεδόν αδύνατον να τους βοηθήσεις και το μόνο που θέλουν από σένα είναι η απροϋπόθετη αγάπη. Χρειάζονται συνεχώς την αγάπη και την αποδοχή όχι όμως για να αλλάξουν σε κάτι αλλά απλά για να νιώσουν για λίγο καλύτερα.
Είναι σαν να τους λείπει το σασί ή ο σκελετός. Δεν έχουν που να στερεωθούν. Οι απόψεις τους δεν έχουν βαρύτητα, τα συναισθήματά τους δεν έχουν σταθερότητα. Κινούνται σε μια διάσταση νερουλότητας γι αυτό δεν μπορείς να βγάλεις άκρη μαζί τους
Ο Αρχιμήδης έλεγε «Δώς μου ένα σημείο να πατήσω και θα κινήσω τη γη». Αυτοί οι φίλοι μας δεν έχουν αυτό το σημείο στο οποίο θα μπορούσαν να πατήσουν για να γνωρίσουν ή να αλλάξουν τον εαυτό τους ή να προσπαθήσουν επίμονα για να πετύχουν κάποιο στόχο. Όλα είναι ρευστότητα οδύνης. Όλα γεννούν οδύνη.

Αν σου τύχει να σχετίζεσαι με έναν τέτοιο άνθρωπο μην προσπαθήσεις να τον αλλάξεις. Μην συμβουλεύεις, μην απαιτείς, μην ονειρεύεσαι, μην προσδοκάς. Επέτρεψέ του να είναι ο εαυτός του. Επέτρεψέ του να υποφέρει, να εκφράζεται, να υπόσχεται κλπ. Μην τον αναλαμβάνεις. Μην πάιρνεις στην πλάτη σου την σωτηρία του. Μην προσπαθείς να τον βοηθήσεις. Μην προσπαθείς να τον απαλλάξεις από τα αρνητικά του συναισθήματα.

Προστάτεψε τον εαυτό σου. Κτίσε ένα αμυντικό μεσότοιχο ώστε να μην σε παίρνουν σβάρνα οι κραδασμοί του. Κυκλοφόρα φορώντας συγκινησιακό αλεξικέραυνο ώστε να μην σε πιάνουν τα πυρά του. Μην δίνεις σημασία στις επιθέσεις του ούτε βαρύτητα στην πιθανή έκφραση της αγάπης του. Όταν είσαι μαζί του να παίζεις θέατρο. Μην εκφράζεις αυτό που αισθάνεσαι. Κρύψε αυτό που πιστεύεις. Μην του φανερώνεις τα αυτονόητα. Επέτρεψέ του να διαμένει στο παραμύθι του. Διότι το παραμύθι είναι ο μόνος βιώσιμος τόπος γι αυτόν. Νταντεβέ τον αδιαλείπτως και θα εξαρτάται από εσένα.

Αν είσαι σε σοβαρή σχέση μαζί του και θέλεις να χωρήσεις απομακρύνσου σταδιακά και προσεκτικά. Αναζήτησε δίκτυο στήριξης για σένα και για εκείνον. Απομακρύνσου χωρίς να σε παίρνει χαμπάρι. Μην ανακοινώνει ξερά τον χωρισμό. Φύγε μαλακά. Άλλαξε δουλειά, πόλη, κράτος ή πλανήτη. Βρες διακαιολογίες για να κρατηθείς μακρυά του και μετά χώρησε. Μην περιμένεις να αποδεχτεί ειρηνικά το χωρισμό. Θα γίνουν φασαρίες. Απλά αυτές οι φασαρίες θα έχουν ημερομηνία λήξεως ενώ αν παραμείνεις οι καυγάδες δεν θα έχουν τέλος. Βρες δικαιολογίες που να τον-ην στηρίζουν για να αντέξει την προοπτική του χωρισμού.

Αν θέλεις να γίνεις πρωταθλητής ψυχολογικής αντοχής και θες να σπάσεις ρεκόρ στον αυτοέλεγχο σε συμφέρει να παραμείνεις. Αν είσαι και εσύ εξαρτημένος από τον-ην σύντροφό σου και δεν μπορείς να αντέξεις το βάρος του χωρισμού θα παραμείνεις και βασανίζεσαι για πάντα δίπλα του. (Μη στενοχωριέσαι έτσι είναι η ζωή). Αν μπορείς να φύγεις ... αργά ή γρήγορα θα φύγεις. Αν πρόκειται για τον-ην σύζυγό σου και αγαπάς τρελλά τα παιδιά σου ή θέλεις να γίνεις θυσία αινέσεως στον Θεό μείνε και θα έχεις άπειρες ευκαιρίες συντριβής, ταπείνωσης και αγιασμού.

-------

Μου κάνουν εντύπωση οι τεχνοτροπίες που χρησιμοποιούμε για να προστατέψουμε τις ισορροπίες μας ή για να δικαιολογήσουμε τον εαυτό μας. Τις περισσότερες φορές τα κίνητρα στα οποία αποδίδουμε τη συμπεριφορά μας είναι πλασματικά.
Δεν γνωρίζουμε γιατί κάνουμε όσα κάνουμε. Δεν θέλουμε να συνειδητοποιήσουμε τους λόγους για τους οποίους συμπεριφερόμαστε όπως συμπεριφερόμαστε. Διαμορφώνουμε μια πλασματική εικόνα του εαυτού μας και την υποστηρίζουμε πλάθωντας επιχειρήματα.
Στις σχέσεις μας βγαίνουμε πάντα λάδι. Για κάποιο λόγο εμείς έχουμε πάντα δίκιο και οι άλλοι πάντα άδικο. Εμείς είμαστε σωστοί και οι άλλοι λάθος.
Νομίζουμε ότι άλλοι δεν μας καταλααβαίνουν επειδή μας καταλαβαίνουν διαφορετικά από ότι εμείς καταλαβαίνουμε τον εαυτό μας.

Από αυτή την νοοτροπία αυτοδικαίωσης ξεκινάνε πολλές συγκρούσεις σε όλες τις διαπροσωπικές σχέσεις και ιδιαίτερα στο γάμο.

---------

Στίς σχέσεις ο ένας βασανίζει τον άλλο. Είναι δύσκολο να εξακριβώσουμε ποιος προκαλεί μεγαλύτερη οδύνη στον άλλο. Καμιά φορά αυτός που φαίνεται αθώος ευθύνεται περισσότερο για τα κακώς κείμενα από αυτόν που με βάση την κοινή λογική θεωρείται αθώος.
Έχω ξαναγράψει για τα δεινά του δύσκολου συντρόφου. Δεν ξέρουμε βέβαια ποιος είναι όντως ο δύσκολος και ποιος είναι ο εύκολος.
Μερικές φορές φορές νιώθουμε ότι συμβιώνουμε με έναν αφόρητο τύπο που μας πίνει το αίμα καθημερινά. Μπορεί να μην είναι έτσι αλλά έτσι το νιώθουμε.

Εκτός από την μεγάλη οδύνητων νευρωσικών εμπειριών όπως: πανικός, κατάθλιψη, μειονεκτικότητα, εμμονές κλπ υπάρχει και η μεγάλη οδύνη της συμβίωσης με τα βαριά αρνητικά χαρακτηριστικά του άλλου.
Οι νευρώσεις του άλλου αντανακλώνται πάνω στα άτομα με τα οποία συμβιώνουμε. Αλλά και άλλες χρόνιες αδυναμίες που δεν φτάνουν τόσο συχνά στο γραφείο του ειδικού ψυχικής υγείας όπως: τζόγος, διπλές σχέσεις, βία και εκρηκτικότητα, κυριαρχικότητα, αδιαλλαξία, αδιαφορία, ποτό, ναρκωτικά κλπ εξουθενώνουν όσους ζουν μαζί μας.
Πολύ οδύνη, η οδύνη του άλλου. Η κόλασή του-ης, η κόλασή μου.

Όλοι είμαστε ο ένας Αδάμ. Όλοι προχωράμε μαζί. Η αδυναμία μου βαραίνει όλο τον κόσμο και η αδυναμία όλων των ανθρώπων επιβαρύνει εμένα. Είμαστε ένα. Είμαστε μαζί. Αδιάσπαστη η ενότητα της ανθρωπινότητας. Προχωράμε μέσα σε ένα πεδίο απροσμέτρητων αλληλεπιδράσεων. Η ατομικότητά μας είναι ψευδαίσθηση. Η οδύνη μας κοινή αίσθηση.
Συγχωρώντας και αγαπώντας τον εαυτό μου, συγχωρώ και αγαπώ όλη την ανθρωπότητα. Εγώ είμαι η ανθρωπότητα. Η ανθρωπότητα είμαι εγώ.
Όλους τους αγαπώ, όλους τους καταλαβαίνω, όλους τους συγχωρώ. Δέχομαι όμως το βάρος της αμαρτίας του σύμπαντος μέσα από τον σύντροφό μου. Ο δικός μου άλλος είναι η αιχμή του δόρατος του σύμπαντος κόσμου.
Σε αγαπώ αλλά με πληγώνεις. Αισθάνομαι φοβερή οργή εναντίον σου αλλά σώζομαι μέσα από την υπομονή που σου κάνω.
Αγάπησέ με για να σε αγαπήσω. Θα σε αγαπήσω ακόμη και αν δεν με αγαπάς. Η αγάπη σου και η αγάπη μου είναι ασήμαντες αναπαραστάσεις της Θείας Αγάπης. Η Αγάπη του Θεού είναι η πεμπτουσία του σύμπαντος.
Δεν αντέχω να σε αγαπώ αλλά γνωρίζω ότι ζούμε μέσα στην αγάπη. Αν βγούμε από την αγάπη θα γκρεμιστούμε στο σκοτάδι της αυτιστικής μοναξιάς μας.
Άσε με να θεραπεύσω τα τραύματά σου. Άσε με να προσκυνήσω τις τρομαγμένες πληγές σου. Τα τραύματά σου είναι δικά μου τραύματα. Οι πληγές σου είναι δικές μου πληγές. Είμαστε όλοι μαζί σε ένα σώμα. Όλα τα δικά σου είναι δικά μου και όλα τα δικά μου είναι δικά σου. Είμαστε ένα. Και αυτή η μονάδα είναι καρφί στα σπλάχνα μου. Λευτερωσέ με, με ένα φιλί. Ένα φιλί στο σώμα το δικό μας.
Ένας σταυρός το σώμα μας, και το αίμα απεργάζεται τη σωτηρία μας. Ένας άνθρωπος σταυρωμένος, ένα άνθρωπος πεθαμένος, ένας άνθρωπος αναστημένος. Μία άνοιξη, μία ανάσταση, μία ζωή. Σας αγαπώ γλυκειά μου Νικήτα.

Ωχ! συγνώμη! Για θεολογία το πήγαινα αλλά μου βγήκε Ιμάμ Μπαϊλντί. Από το μπέρδεμα ... στο τέλος άρχισα να μου στέλνω φιλάκια.

------------

Η γυναίκα μου διαμαρτύρεται διότι την αποφεύγω. Μετά από κάθε αποφυγή διαμαρτύρεται και με χρεώνει για τη στάση μου.
Μου λέει για παράδειγμα επικριτικά.
- Με γράφεις στα παλια σου τα παπούτσια!
Εγώ απαντώ:
- Γιατί το κάνω αυτό; (θέλοντας να τη βοηθήσω να εστιάσει στη δική της ευθύνη για τη συμπεριφορά μου ώστε αντί να διαμαρτύρεται να προσπαθήσει η ίδια να αλλάξει)
Εκείνη όμως συνεχίζει να βρίσκει επιχειρήματα που ενοχοποιούν εμένα και η ίδια βγαίνει λάδι.
Όσο συνεχίζει να απορρίπτει το δικό της μερίδιο ευθύνης δεν θα έχει κάνει ποτέ ένα ουσιαστικό βήμα για να με πλησιάσει.
Και να είστε σίγουροι πως δεν θα το κάνει ποτέ διότι δεν αντέχει να πληγώσει την αυτοεικόνα της. Δεν της επιτρέπεται από τις δυνατότητες της.
Ούτε και εγώ θα μπορέσω να της το συγχωρήσω. Δεν μου επιτρέπεται από τις δυνατότητες μου.

--------

Διευκρινίζω, μετά από παρότρυνση φίλων αναγνωστών, ότι η παλαβή φράση " Σας αγαπώ γλυκειά μου Νικήτα" αναφέρεται στην ενότητα των πάντων μέσα από την πνευματική αγάπη.
"ίνα πάντες εν ώσι, καθώς συ, Πάτερ, εν εμοί καγώ εν σοι... ίνα ώσιν εν, ... ίνα ώσι τετελειωμένοι εις εν... ίνα όπου ειμί εγώ κακείνοι ώσι μετ’ εμού" Ιωάν. 17,21

Όταν αγαπώ τον άλλο στην πραγματικότητα αγαπώ τον εαυτό μου εφόσον όλοι είμαστε ο ένας άνθρωπος, ο ένας Αδάμ.

-------------

Kep έγραψε:
"Παράθεση: διαφωνία με φιλη
- Ειμαστε εγωιστικα πλασματα κινουμαστε με βαση το συμφερον
και η αγαπη απο συμφερον για ευχαριστηση , επιβιωση.
- Όχι ειμαστε φτιαγμενοι απο αγαπη και ολοκληρωνομαστε μονο μεσα στην αγαπη
- Μα και η αγαπη είναι εγωισμος.
δε βγαλαμε ακρη"

Εγώ συμφωνώ και με τις δύο σας. Στην αρχή η αγάπη είναι εγωϊστική παρενέργεια.
Αν όμως κάποιος ευλογηθεί και ωριμάσει πνευματικά, αν δει τον εαυτό του και τους άλλους μέσα από τα μάτια του ουρανού, αν είναι έτοιμος να χάσει με χαρά για να κερδίσει ο άλλος τότε μπορεί να αγαπήσει πραγματικά και να ολοκληρωθεί.
Μόνο η αληθινή Αγάπη ολοκληρώνει τον άνθρωπο. Οι περισσότεροι από εμάς δεν αγαπάμε απλά επιθυμούμε τον άλλο ή χρειαζόμαστε την φροντίδα του άλλου ή επενδύουμε τα όνειρά μας πάνω στον άλλο. Η αληθινή Αγάπη βιώνεται ως δωρεά και είναι καρπός της συντριβής του εγωϊσμού με τη βοήθεια της Θείας Χάρης.
Η Αγάπη είναι η Χάρη δηλαδή η Αγάπη είναι το Πρόσωπο του Θεού.

--------

Παράθεση Who am I:
-"πως να εξηγησεις στον αλλον για Θεια Χαρη εαν δεν την εχεις βιωσει ο ιδιος;
Μα και να παραμεινεις μουγκος η να συμφωνησεις με κατι που δεν σου παει ρε παιδι μου και κουλό ειναι και βλαπτικο. "

-Όλα εξαρτώνται από τη δική μας εξελικτική φάση, από το δικό μας υπαρξιακό στάδιο.

Σε κάποια φάση οι συγκρούσεις, οι απορίες και τα μπερδέματα επικοινωνίας είναι αναπόφευκτα.
Αργότερα δεν μας ενδιαφέρει η αντιπαράθεση. Ούτε επιδιώκουμε με αγωνία να πάρουμε ή να δώσουμε μηνύματα. Απλά νιώθουμε την παρέα του άλλου, την κοινότητα, την κοντινότητα όταν και εφόσον αυτό είναι δυνατόν. Δεν θέλουμε ούτε να μιλήσουμε ούτεα να σωπάσουμε. Μπορούμε να κόανουμε με άνεση και τα δύο χάριν των άλλων. Μιλάμε όταν η λεκτική επικοινωνία είναι δημιουργική αλλοιώς σωπαίνουμε.

Προτείνω να μην ζητάμε πολλά από τον εαυτό μας και τους άλλους. Ας κάνουμε ήρεμα ότι μπορούμε. Ας κάνουμε λάθη και όταν προκύπτει ας μπερδευόμαστε. Όλα καλά

--------

Η έρημος είναι όαση μπροστά στο δύσκολο σύντροφο. Πάρε τον-ην καλύτερο που μπορείς και ο γάμος θα σου προσφέρει άπειρες ευκαιρίες συντριβής. Αν δεν σε συντρίψει ο-η σύντροφος θα σε συντρίψει η ροή των πραγμάτων.
Εκτός και αν σκληρύνει τόσο πολύ το εγώ σου ώστε να πάψει να είναι ευάλλωτο στα κτυπήματα. Μάλιστα το θωρακισμένο εγώ μπορεί να τραυματίζει αυτούς που δοκιμάζουν να το χτυπήσουν.
Στο τέλος βέβαια θα σπάσει και αυτό με το θάνατο. Ελπίζουμε όμως να σπάσει από πριν, για να μπορέσει να πετάξει εν Πνεύματι Αγίω μέχρι τον ουρανό. Πρέπει να είσαι κάπως ελαφρύς για να σε σηκώσει το Πνεύμα.
Εύχεσθε!