Ψυχοθεραπεία Gestalt
Τεχνική της καυτής καρέκλας.

Παραθέτω αυτούσιες και χωρίς δικές μου παρεμβάσεις τις σημειώσεις θεραπευόμενης - με την άδειά της – οι οποίες περιγράφουν αισθήματα και σκέψεις μετά από την εφαρμογή της τεχνικής.
Περιγράφει την συνομιλία του παιδικού εαυτού με τον ιδανικό της εαυτό.

Όπου: Π= Παιδί και ΙΔΕ= Iδανικός εαυτός

Το άλμα

Π: Είμαι 10 ετών, αδύνατη πολύ, άχαρα ψηλή και ναι ντρεπομαι γιαμένα.γιατι να είμαι έτσι!!Αλλά έβλεπα τη θάλασσα μετα από τόσους μήνες!Ενταξει πάνω σε μια καρότσα αγροτικού με κόσμο πάνω και αέρα.Ηταν όμως θάλασσα και την έβλεπα από μακρυά και εκανα ο,τι μπορούσα για να κρατήσω τα μάτια ανοιχτά να τη χορτάσουν.Ζουζουνια μέσα στα μάτια,αυτια πονούσαν, η παρεα δεν άρεσε αλλα ..νάτην η θάλασσα , περασαμε τη στροφή κ αμέσως ονειρευόμουν τη στιγμή που θα σταματησει το αυτοκινητο να τους αφησω όλους αυτούς και να ορμήσω στη θάλασσα. Φτανουμε και σταματα το αυτοκινητο.και είμαι ετοιμη.ή εγω νομιζω ότι σταματα το αυτοκινητο.Πηδω από την καρότσα κατω και πάω να τρεξω στη θάλασσα.Ξανασταματα το αυτοκινητο ο πατερας μπροστα στον κόσμο και με αρχιζει στο ξυλο, σφαλιαρες ,βρίσιμο, ξύλο.Καποιοι γελούσαν.Με τραβα κ με γυριζει πισω ενώ σφιγγω δόντια για να μη κλάψω μπροστα σε όλους αυτούς , φιλους του μπαμπα κ αλλους που κοιταζαν. «που πάς άμυαλο?» ακουγεται μια κατινα στην καρότσα.Κανείς δεν με υποστήριξε, ούτε η μαμά!Δε θυμαμαι τιποτα άλλο από εκεινη τη μερα.Τον μπαμπά τον μισώ!Ντροπή και μια μεγαλη προσπαθεια να μην κλάψω.Μετα από μηνες ξαναβρηκαμε την κατινα εξω , ημουν με τη μαμα. «Τι έγινε?μυάλωσε καθόλου η κόρη? Λεει μπροστα μου κοιτώντας με υποτιμητικά. Καταντράπηκε μου είπε η μαμά.

ΙΔΕ. Πόσο πονάει ένα παιδί να το εξευτελίζουν και αυτό μπροστα σε τριτους μεσα στον κόσμο!Πόσο δίκιο ειχες που ενιωσες ασχημα καρδούλα μου. Σε όλα τα παιδια αρέσει το παιχνίδι και για πολλά η θάλασσα είναι όντως μεγαλη αγάπη. Οκ, ισως δεν καταλαβες ότι δεν σταματησε εντελως το αυτοκινητο, ίσως δεν ήθελες τόσο ξενο κόσμο μαζι και πήγες γρηγορα να χαθείς στο παιχνιδι αλλα αυτό δε δικαιωνει τον πατερα σου.Ανικανος να το διαχειριστεί, ισως και να φοβήθηκε αλλα δεν σου εδωσε καν δικαιωμα να μιλήσεις!Και οι φίλοι του και η κατινα γελούσαν γιατί πολύ απλά τόσο τους εκοβε!Αυτες ήταν οι δυνατότητες τους, καπως ετσι με ξυλο και κοροιδία μεγάλωσαν και τετοιους φιλους εχουν. Ενώ εσυ είσαι ένα υπέροχο παιδί με άλλες ικανότητες και δυνατότητες και έχεις αλλους φίλους σημερα.Που σε αγαπουν, σε εκτιμουν και σε σεβονται.ισως κ οι γονεις πια…Δικαιολογημενα θυμωσες ,στενοχωρηθηκες ..αν καποιος όμως επρεπε να ντραπει σιγουρα δεν ήσουν εσυ. Θα επρεπε να είναι ο πατερας και η μητέρα. Α και η κάθε Κατίνα φυσικα!!

                              ----------------------

2. Ο παλιόγερος

11.χρονων

Π:φευγω για σπιτι μετα απο το φροντιστηριο , θέλω να βαλω σε μια σακουλα δυο πραγματακια που ειχα., λεω θα παω στο μαναβη διπλα που έχει. θέλω κ μια σακούλα να τα βαλω , λεω ντροπαλα.Δεν μου τη δίνει. -Τι τη χρειαζεσαι κοριτσακι? αφου μπορεισ να τα βαλεισ  μεσα στο μπλουζακι " λεει κ βαζει το χερι μεσα στη μπλουζα για να μου δειξει.Τραβιεμαι πισω κ δε λεω τιποτα ετοιμη να αφησω τα πραγματα κ να φυγω. Λεω "οχι, οχι κ πηγαινοντασ να φυγω μου λεει : ε που πασ , βαλτα στην μπλουζα κ ..ξανακανει το ίδιο. -Τι χαλια ηταν αυτό?ενιωσα ασχημα.Δεν θα πω τιποτα σε κανεναν,που να το πω?ποιοσ θα με πιστέψει? θα με σκοτωσει ο μπαμπας. απο τοτε αλλαζω τετραγωνο, παω απο αλλου και δεν μιλώ.Δεν με συγχωρω που δεν του σπασα το κεφαλι όμως τότε.Δεν με συγχωρω που δεν εκανα τίποτα, δειλή ήμουν και πάγωσα και φοβήθηκα.καθόλου δεν περιμενα κατι τετοιο.

ΙΔΕ. Το να αγγιζεισ ανθρωπο χωρισ τη θεληση του και μαλιστα παιδι είναι εγκλημα μεγαλο.Δεν ειχεσ την ετοιμότητα και τη γνωση να το αντιμετωπίσεις,που να το φανταστείσ,και ντραπηκεσ εσυ αντι γιαυτόν που θα επρεπε να παει φυλακή.Εδω κανονικά οι γονεις βγαινουν και αλλάζουν τα φωτα σε αυτο που κανει κακη πραξη αλλα δεν πιστευεσ οτι εχεις ελπίδα στο σπιτι καμια οποτε το εκρυψες  αντι να το βροντοφωναξεις να τον κλεισουν μεσα. Δεν εκανεσ τιποτα κακό εσυ, δεν ήξερεσ πωσ να σε προστατέψεις, ήσουν όπωσ όλα τα παιδιά αθώο.Παλιόγεροσ πραγματι αλλα εσυ τωρα πολύ δυνατη για να σε πλησιασει κατι τετοιο ξανα,τώρα ξέρεις και δεν κινδυνευεισ απο τίποτα πια, εισαι δύναμη και έχεις και φωνή πολύ δυνατή…

                                         -------------

Π: Μα γιατι ειμαι τοσο ψηλο και τοσο αδυνατο και ασχημο παιδι!!ολοι με κοροιδευουν για αυτα και με το σχολειο καλα δεν τα παω.γραφω και με τομε το χερι του σατανα.κοντευουν να μου το σπασουν στο ξυλο και η τιμωρια στη γωνια με κανει να πεθαινω απο ντροπή.Στο διάλειμμα ειμαι πιο δυνατή.τουσ δείχνω εγω.τρεχω γρηγορα, τρωω λουλουδια, δε φοβαμαι τίποτα,δε θελω ναμαι μόνη, όλοι οι αλλοι ειναι απο τα νηπια μαζι, εγω η ξένη. Δεν εχω ουτε μια φίλη! σημερα εφαγα και μια πετρα και με θαυμασαν όλοι.Αυτο τουσ λέω. "Δεν φοβαμαι τιποτα εγω, μεχρι Πετρες τρώω.Στο γυρισμό απο το σχολείο ομωσ ποτε δεν νιωθω δυνατή ή καλή ..σε τίποτα..μετα στο σπιτι είμαι συνήθωσ αχρηστη στη σύγκριση με όποιο παιδι του πλανήτη οπότε συχνά..αρκουμαι στα φυλλα κ τισ πετρες που εφαγα σχολείο και δεν τρωω.λιποθυμω απο την πεινα και αρχιζει ο τρόμος της παντόφλας.

 

ΙΔΕ.Εχει λείψει πολλή αγάπη εδώ και τώρα είναι η ωρα να την δώσεις.Δεν εχεις να αποδειξεισ τιποτα και δε κανεναν πια, δε χρειαζεται να τρωσ την πετρα για να αξιζεις, αξιζεις ακομα και αν δεν κανεισ ..ΤΙΠΟΤΑ,ΑΞΙΖΕΙΣ ΠΑΝΤΑ.εχεισ μαθει πλεον οτι ακόμα και να μη μασ θελει κανεις μασ θελουμε Εμείς!!!Δεν βλαπτεις πλεον τον εαυτο σου για να σε προσέξουν, δεν τον εκθετεισ σε κινδύνουσ. κοιταξε πόσο καλά τα καταφέρνεις πια!!!Εισαι περηφανη για τισ φίλεσ, δεν ειναι λίγες και ειναι όλεσ εξαιρετικεσ, αστερια πραγματικά.Δεν είσαι ποτέ μόνη αλλά και όταν είσαιμια χαρά πλέον περνάς κορίτσι μου.

                                          ------------

Εμείς οι αμαρτωλοί!!

Π 10ετ. Ηθελα πολύ να πάω σε αυτό το μοναστηρι, είχε πει τόσα η μαμα για τα θαύματα εκει κ ηταν τόσο μακρυα απο την πόλη, ίσωσ εκει ζούσε κ ο θεός και η παναγίτσα. Γιόρταζε και πρώτη φορα θα κοιμόμασταν εκεί, ειχαμε μαζι κουβερτεσ και ετοιμασια καλη.Το πιο ωραιο όμωσ ήταν ..το μαγικό!υπήρχε μια πλαγιά δίπλα στην εκκλησία, μια πλαγια με γκρεμό αποτομα βραχια, κανενασ δεν πατα εκεί ποτέ αλλά στη γιορτή τησ οι καθαροί και οι αμόλυντοι βλεπουν το καντηλακι αναμμενο,όχι όλοι μονο οι καθαροι."εσεισ τα παιδια μπορείτε, ελεγαν οι κυρίες εκει", οι αμαρτωλοι δεν μπορούν.Τεντωσα τα ματια μου, εμεινα εκει για ωρα , δεν ηθελα να φυγω, δεν ελεγα τιποτα γιατι ..δεν έβλεπα τιποτα..άρα ..δικιο εχει αυτη η μαμα.κοιταζα και ξανακοιταζα, με ρωτούσαν και με ξαναρωτούσαν,, ήμουν ετοιμη να πω ψεματα αλλα ετρεμα την τιμωρια απο ψηλα κ ετσι κοιταζα και ξανακοιταζα μηπωσ με λυπηθει το καντηλι κ καπου αναψει, ετσι ναμαι σαυτουσ με την καθαρή ψυχή. Δεν ήμουν.Αμαρτωλή και κακό, τεμπέλικο παιδι, αυτο ήμουν αλλιωσ θα εβλεπα. Δεν ειπε τιποτα η μαμα αλλα περασα τη νυχτα σε μια γωνια κλαιγοντας.δεν θελω να ξαναρθω εδω!

 

ΙΔΕ: χαρά μου αυτο το παραμύθι σε τρυφερη ηλικια μπορεί οντωσ να τρομαξει ενα παιδακι!Και οι ερωτησεις των κυριων αν βλεπεις και τι βλεπεις και γιατι δεν βλέπεις δεν εδειχναν κατι για εσενα αλλα για τουσ δικουσ τουσ φοβουσ.Είσαι ενα καλό παιδί και ο,τι μα ο,τι κ να κανεις ο θεόσ σαγαπάει γιατι..σε έφερε στον κόσμο.Δεν χρειάζεται να σου βάλει βαθμό κανένα καντήλι. Βλέπεισ ομωσ πια και αυτη τη μανούλα με συμπόνια , δεν μπορουσε ουτε να σε προστατεψει, ουτε να σε αφησει να χαρεισ τη στιγμή, δεν μπορούσε.Ισωσ ακόμα δεν μπορεί.Καταλαβαινω και το φόβο και το θυμό και ειναι λογικο απο τοτε να αποφευγεισ τισ πολλες "καλες" κυριεσ.Αυτο που δημιούργησε το μυαλό καποιων ανθρωπων δεν εχει σχεση ουτε με την Παναγια ούτε με το Θεό, τωρα το ξερεις και δεν σε φοβιζουν τα λογια κανενοσ!ολοι οι ανθρωποι..μικροι μικρή μου!

                                            -------------

 

Δεν αξιζα το ρόλο.

Π.6.Ήμουν σιγουρη οτι θα ειχα αυτο το ρολο στην παρασταση του νηπιαγωγειου, μου πηγαινε, ημουν καλή..ή ετσι νόμιζα.Επειτα Ιωσήφ θα ηταν ενα αγορι που μου αρεσε πολύ, σαν πριγκηπασ ηταν.σαν να με ξεχασε η νηπιαγωγόσ.οταν διαβασε όλουσ τουσ ρολουσ κ εγω δεν ήμουν πουθενα μου ήρθε να βάλω τα κλάματα. -Εγω κυρία?--Ναι εσυ θα είσαι...το φεγγαρι., ναι το φεγγαρι .-το φεγγάρι? μα το φεγγαρι..δεν λεει τιποτα και το φεγγαρι δεν ηταν στη γεννηση και το φεγγαρι..κάθεται μόνο του στη γωνία..θα ηθελα να τα ειχα πει όλα αυτα αλλά δεν τα είπα.-Το φεγγαρι βεβαια μου, λεει, εισαι το πιο ψηλο παιδι αρα το φεγγαρι.Κλάμα, πολύ κλαμα, γοερο κάμα, δεν ήθελα να πάω ποτε ξανα στο νηπιαγωγειο, δεν με αγαπόυσαν ούτε εκει.Ντρεπόμουν για το ρόλο αλλα η μαμα τον βρηκε ωραιο και εραψε μια φανταστική στολή.Αλλα δεν χαμογελουσα και δεν ήθελα ενα ρολο που μονο περπατα κ υπάρχει, ηθελα να μιλήσω κ εγω και να κατσω διπλα στο συμμαθητη μου.Μου τον πήρε κ αυτόν ενα αλλο κοριτσι που καμαρωνε διπλα του.Μεγαλη η απογοητευση.Παρα το υψοσ μου σαν να μην αξιζα, σαν να μην υπήρχα, μεγαλώνοντασ θυμωσα ακόμα πιο πολυ γιατι ρόλο χωρις ρόλο δεν δινουν σε ενα παιδι που θελει τοσο να μιλήσει κ να ανεβει στη σκηνη!

ΙΔΕ. Ειναι τοσο ευάλωτο ενα νηπιακι που οι χειρισμοί των νηπιαγωγων επιβαλλεται να ειναι πολύ προσεκτικοι για να το χτισουν, να μην το γκρεμισουν.Ειδικα για τα παιδια για τα οποια το σχολειο αποτελει την πιο ευχαριστη διέξοδο.Ωραια το χειριστηκε η μαμα εδω.εσυ θα ηθελεσ να ερθει στο νηπιαγωγειοκ να κανει φασαρια για σενα όπωσ ολεσ οι αλλεσ μαμαδεσ αλλα, όντωσ και πολύ ομορφο φεγγαρι ησουν και απειρεσ ευκαιριεσ θα εχεις να λαμπεισ στη σκηνη αν θελεισ.Ενιωσεσ οτι σε ακυρωνουν και σε αδικουν αλλα η αλήθεια είναι οτι σου εμαθε αυτο να λάμπεις..απο παντού!Δεν σε περιορίζει καμια γωνία πια και οι ρόλοι σου εχουν φωνή,ασ τουσ βαφτιζουν οι αλλοι όπωσ θελουν εσυ θα εχεις πρωτο ρόλο στη ζωή σου και σημαντικό ρόλο στη ζωή πολλών.Θα ήθελεσ να πιστευει σε εσενα και η νηπιαγωγόσ αλλα οταν αυτο δεν γινεται ποτέ μα ποτέ Δεν ευθυνεται το παιδί!να το θυμασαι αυτό!