Ποιητικά κείμενα
Η Πνευματική μαρτυρία του φυσικού κόσμου
|
Φωνή Κυρίου |
Πέστε μου,
αυτή που ανοίγει τα φτερά στο στήθος των πραγμάτων Στο στήθος των βαθιών ονείρων μας, Είναι η τρελή ροδιά; Οδυσσέας Ελύτης |
1991
Η θάλασσα
με τις χρυσές ακτίνες του φεγγαριού,
ανασαίνει το
φως,
που χλωμό
ανάβει τα κύματα.
Θεία ρομφαία πυρακτώνει
την καρδιά των υδάτων.
Ορίζοντα βαθυγάλαζε
της θάλασσας και τ’ ουρανού
Ένωσε τα διεστώτα στην
αγκαλιά της
απέραντης αγάπης Σου.
28/6/87
Ανεβαίνει η πανσέληνος
πάνω απ’ τα χελιδόνια.
Τα δέντρα προσεύχονται σιωπηλά.
Μόνο οι άνθρωποι
ταράζουν την αρμονία, με
τη μάταιη δράση τους.
24/3/92
Άνοιξη της καρδιάς μου
στο τραγούδι των φύλλων.
Ο πλάτανος,
τα χρώματα των χωμάτων,
το γάργαρο νερό.
Τα έντομα που στροβιλίζουν
στ’ άνθη του ανέμου.
Η ευωδία των όντων.
Η Αλήθεια γράφεται με
νιφάδες χιόνι,
λευκά,
στις ξερές
τις αιχμές της γης.
10/6/91
Αλήθεια είναι,
η βραχνή ροή της αλμύρας
στις απόκρυφες ρωγμές των
θαλασσινών βράχων,
το νερό το κρυστάλλινο που
χαϊδεύει διάφανα τις
αιχμηρές προεξοχές της πέτρας.
Αλήθεια είναι,
ο αφρός των κυμάτων που ελεύθερα γίνεται.
Το δάσος το πρωινό με
τις υγρές στάλες και
τη μυρωδιά της
ζωντανής αγνότητας.
Αλήθεια είναι,
το γάργαρο νερό
το άπιαστο
απ’ τις ανθρώπινες παλάμες
Αλήθεια είναι,
αυτό που δεν άγγιξε
ο νους του ανθρώπου.
Το απόκρυφο
που διαφύλαξε το
μυστικό του.
29/9/91
Ο Λόγος πτερώνεται.
Η Αλήθεια φανερώνεται, στα βλαστάρια της γης,
στην ανάσα των χωμάτων,
στην αλμύρα του θαλασσινού νερού.
Τα στοιχεία της φύσης αποκαλύπτουν
τη δομή του Λόγου,
με τους παλμούς
ενός ψαλμού αρχέγονου.
Η πυκνή φυλλωσιά της ελιάς
αναπέμπει μυστική δοξολογία.
Αλήθεια είναι η Δημιουργία.
Η Δημιουργία σημαίνει το Θεό,
το Λόγο της Αληθείας.
Η Ύπ-αρξη μαρτυρεί την Αρχή της.
Το φτερούγισμα του Αιόλου,
δηλώνει την Αλήθεια του κόσμου
στους παφλασμούς των κυμάτων.
Ποιος μπορεί να περιγράψει με λέξεις
τα ταξιδέματα του Αχώρητου;
23/8/97
|
Αύτη
η αλλοίωσις
της δεξιάς του υψίστου Ψαλμός 76 |
Αρχέγονη ορμή
θεουργεί,
μορφές
ζωντανής επικοινωνίας.
Η εορτή της απεραντοσύνης,
πλάθει
τα κριτήρια
των αισθήσεων.
Αυτό που έμεινε ανέπαφο,
μυσταγωγεί
την ωραιότητα.
Η ερημιά
στολίζει την
Δημιουργία.
Η καρδιά
ανοίγει στο μυστήριο της
Παρουσίας.
Η Χάρις
ζωντανεύει
εκρηκτικά την
αιωνιότητα του
παρόντος.
Η ζωή
λαμπροφορεί
το Πνεύμα
το Άγιο.
Δόξα
στην καθαρότητα
την απάτητη.
Δόξα
στην αμόλυντη δύναμη
των Λευκών Ορέων.
Δόξα
στη φωτεινή διαύγεια
των βράχων.
Δόξα
στο πράσινο φάος
της αχλαδιάς το αγέρωχο.
Δόξα
στο απύθμενο γαλάζιο
των ουρανών
το απρόσιτο.
27/6/93
Πάσα πνοή
αινεσάτω τον Κύριον…
Τα Σα εκ των Σων
Σοι προσφέρομεν.
Θεία Λειτουργία
Η αύρα η λεπτή
του ανέμου και της θάλασσας.
Η ευωδία των ανθών.
Οι ανταύγειες των φωτεινών ακτίνων.
Μα και οι λίθινες πλάκες του δρόμου,
οι σκιερές ομπρέλες με τα καθίσματα του καφέ,
οι δύο βαρκούλες που πανηγυρίζουν στα κύματα,
τα πρόσωπα των περαστικών.
Σύμπασα η κτίσις φέρει τον Κύριο ως χερουβικό άρμα.
Άλπεις - 5/11/06
Οι κορυφές των βουνών
μαρτυρούν σιωπηλά
το αρχέγονο μυστικό.
Η βαθιά τους ησυχία
αποκαλύπτει διάφανη
την πνοή της Δημιουργίας.
Αδιατάρακτη η ερημία τους
υψώνεται δοξολογικά
στα πόδια του Θεού.
Ολομόναχα
προσκυνούν μεγαλόπρεπα
τον Πατέρα των όντων.
Εδώ η Δημιουργία
δεν σαλεύτηκε από τον πολιτισμό.
Τα βουνά αναπνέουν το Θεό
ακίνητα σαν το χρόνο της αιωνιότητας.
Οι κορυφές αναπέμπουν
τη δροσιά της Χάρης Του.
Κορυφές από γλυκό ξυραφιού και
βούτυρο της νύχτας.
Ομορφιά αγεωμέτρητη,
ομορφιά αφτιασίδωτη,
ομορφιά ζωντανή.