Ε ρ ω τ ι κ ή ε μ π ε ι ρ ί α
3/6/89
Το πανσέληνο πάθος
έσβησε
στη συντριβή
των δακρύων
της έρημης νύχτας.
31/1/88
Αλλότριο τριαντάφυλλο
λουσμένο το φεγγαρόφωτο,
στην πανσέληνο του προσώπου σου
εγκαταλείπεται η ζωή μου.
Ακροβατώ στα σύνορα
μιας περασμένης ελπίδας
αποζητώντας μ' όλη μου την αδυναμία
τη λύτρωση στην αγάπη σου
-/-/90
Έσβησε η Χάρη στην καρδιά μου
κι' είναι όλα θάνατος.
Έπειτα μόνο
το κενό,
τα μάτια της,
και η πανταχού απουσία
του Κυρίου.
Έσβησε η αγωνία μου
βαθιά στο μέλι
της καρδιάς της.
8/3/90
Ο λόγος σου,
χρωματίζει στο θαλασσινό αγέρα
κοράλλια ελευθερίας,
σε συγχορδίες ενός άλλου κόσμου.
6/5/89
Η λαμπρότητα του προσώπου σου
η μουσική ελευθερία των οφθαλμών σου
ο αυγινός αστερισμός της Χάρις σου…
…αγκαλιάζουν θανάσιμα τη μοναξιά μου
23/6/89
Τα μάτια...
δυο σταγόνες χαράς,
πύλες αμέθυστου κάλλους,
ανταύγειες αθανασίας.
Τα χείλη...
άνθος θαλασσινό,
λαμπρά κεράσια φλογισμένα
στο όνειρο της αιωνιότητας.
