Κριτική του Δημήτρη Λαλούση στις στοιχοπλοκίες

 

Όλα θα πάνε καλά...
Όλα θα πάνε ...
Όλα ...


Μακάρι...

Ωραία τα χρώματα της σελίδας. Δεν σε κουράζουν στο διάβασμα. Όσο για την ποίηση, θα την προτιμούσα πιο λιτή. Στην ποίηση πάντα προτιμώ την α-πορία. Οι λέξεις με αναπαύουν όταν πέφτουν σαν τα φύλλα των δέντρων το φθινόπωρο, μέσα από μια ανυπόκριτη αδεξιότητα. Ξέρω ότι στην Δύση, ιδίως, τέτοια ποίηση δεν βρίσκεις, σχεδόν ποτέ. Έχουμε εθιστεί στο να διατυπώνουμε ιδέες και όχι να εκφράζουμε α-πορία. Και αυτό διότι τα πράγματα έχουν πάψει να μας εκπλήσσουν, έχουμε πονηρέψει πολύ.

Αυτό που βρίσκω θετικό στους στοίχους σου είναι ότι ερωτοτροπείς με την ερείπωση (πράγμα σπάνιο αφού οι περισσότεροι δεν ξέρουν καν για την ερείπωση), την θεία δωρεά του αυθεντικού ποιητή αλλά, σαφώς, η υπαρξιακή κραδασμοί δεν την έχουν πείσει -ακόμη τουλάχιστον- να σε ερωτευτεί αυτή. Διότι μόνο αν σε ερωτευτεί αυτή θα ησυχάσεις και θα αφήσεις τα φύλλα σου να πέσουν, κατά πως θα το θέλει ο άνεμος. Και τότε δεν θα γράφεις ποίηση, αλλά θα αναστενάζει η κτίση όλη μέσα από τα χείλη σου. Οι άλλοι θα λένε 'παραμιλάει' ενώ εσύ θα έχεις φύγει, αφήνοντας την προφητεία να κυκλοφορεί ντυμένη το κορμί σου.


 

Άλλα Κείμενα του Δημήτρη

 

 

Στείλτε email