Ο θεραπευόμενος
ως εικόνα του Θεού και πνευματικός αδελφός

Ο ψυχοθεραπευτής ο οποίος έχει πνευματική εγρήγορση βλέπει στο πρόσωπο του θεραπευόμενου τον ίδιο το Χριστό. Δεν βλέπει απέναντι του ένα περιστατικό ψυχοπαθολογίας, ένα πελάτη, ή έναν άνθρωπο που δεν έχει ακόμη αξιοποιήσει τις ψυχολογικές του δυνατότητες .

Ο άνθρωπος που έχει απέναντί του είναι εικόνα του Θεού, εν δυνάμει ¶γιος, ναός του Αγίου Πνεύματος. Με τα πνευματικά κριτήρια της Αγάπης και της ταπείνωσης, ο θεραπευτής αισθάνεται ότι είναι ίσος ή ακόμη και «κατώτερος» από τον θεραπευόμενο. Είναι αδελφός του, και δεν συμπάσχει απλά, τον αγαπά. Είναι ένα με αυτόν μέσα στο σώμα του Χριστού που είναι η Εκκλησία.

Ο θεραπευτής δεν μπορεί να προχωρήσει πνευματικά μόνος του σε μια αυτόνομη πορεία προσωπικής ανάπτυξης. Χρειάζεται να τον συνοδεύσει ολόκληρη η Εκκλησία, δηλαδή όλος ο κόσμος.

Ο θεραπευτής και ο θεραπευόμενος ενώπιον του Θεού είναι πνευματικά αδέλφια. Μοναδικά, αναντικατάστατα, πολύτιμα μέλη του Σώματος του Χριστού που πορεύονται μαζί νηπτικά προς την ομοίωση με τον Θεό Πατέρα.

Ο θεραπευόμενος ως εικόνα του Θεού, δυνάμει ¶γιος, αδελφός και ναός της Χάριτος του Αγίου πνεύματος, αναδεικνύεται σε ένα άπειρα σημαντικό, τιμώμενο πρόσωπο. Συνδαιτυμόνας της επουρανίου βασιλείας.

Η συναίσθηση και αναγνώριση αυτής της πολυτιμότητας του προσώπου, αποκαθιστά το κύρος και την τιμή που ο θεραπευόμενος φοβάται ότι έχει χάσει με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει.

Ο χριστιανός ψυχοθεραπευτής εγκαταλείπει το κύρος και την αυθεντία που του προσφέρει ο ρόλος του, σκύβει το κεφάλι μπροστά στα προβλήματα του επισκέπτη του και αγωνίζεται με υπομονή και ταπείνωση να τον βοηθήσει. Πρόκειται για ένα πνευματικό, ψυχοθεραπευτικό πλαίσιο που ανοίγει διαφορετικές προοπτικές επικοινωνίας.

Αρχική Σελίδα                                                                          του Νικήτα Καυκιού