π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος

Εφημέριος Ενορίας Πύργου Μονοφατσίου

ΟΙ ΠΟΛΥΧΡΩΜΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΚΑΙ Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΦΑΤΝΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ο χριστιανικός κόσμος για ακόμη μια φορά ετοιμάζετε να εορτάσει τα Χριστούγεννα .Οι βιτρίνες των καταστημάτων, οι δρόμοι και οι πλατείες στολίζονται με πολύχρωμες γιρλάντες. Τα ηχεία βουίζουν τραγούδια στους ήχους της κατανάλωσης των συναισθημάτων, ως διεγερτικό στην μανία της αγοράς, και όλα αυτά όταν η ιστορία χωρίζεται στην π.χ και μ.χ εποχή αλλά οι καρδιές θαρρείς πεισματικά αρνούνται να περάσουν το κατώφλι.
Όλη αυτή η ατμόσφαιρα σου δίδει την αίσθηση ότι στο βάθος της εκφράζει μια υποσυνείδητη συλλογική ενοχή της ανθρωπότητας απέναντι στο θειο βρέφος της βηθλεέμ, για' κείνο το παγερό αφιλόξενο, μα συνάμα σωτήριο βράδυ. Είναι η ντροπή που νιώθει ο κόσμος της αφθονίας και της καταναλωτικής υστερίας, της μοντέρνας ειδωλολατρίας, που δεν μπορεί να κατανόηση και να δεχθεί ότι ο Θεός που πιστεύει γεννήθηκε σε μια άσημη γωνιά της γης, μέσα σε μια βρώμικη φάτνη αλόγων ζώων.
Δεν είναι μια μεγάλη πρωτεύουσα της εποχής εκείνης που δέχεται την σαρκωμένη αγάπη του θεού . Δεν είναι κάποιες σημαίνουσες προσωπικότητες, ούτε καν οι άνθρωποι που εκπροσωπούσαν την θρησκεία , αλλά απλοί ποιμένες και αλλοεθνής μάγοι . Ο Χριστός 2002 χρόνια τώρα επιμένει να διαλέγει ως τόπο γεννήσεως του την βρώμικη , σκοτεινή , παγερή , άσημη , ανώνυμη , περιθωριακή , φάτνη της βηθλεέμ , όπως ακριβώς είναι και οι καρδιές των ανθρώπων , για τους οποίους και σαρκώθηκε .Αυτούς τους οποίους συναναστράφηκε και αγάπησε στην επίγειο παρουσία του . Μην ξεχνάμε ποτέ ότι μια από της μεγαλύτερες κατηγορίες που δέχθηκε ο Χριστός από τους φαρισαίους ήταν "διατι μετά τελωνών και αμαρτωλών εσθίει ο διδάσκαλος ημών ;".
Επιλέγει την σιωπή της νύκτας , την απλότητα των ποιμένων , την δίψα των αλλοεθνών(μάγων) των κατανυκτικό ύμνο των αγγέλων , την ζεστασιά της κτίσης , για να σαρκωση την ελπίδα του κόσμου τούτου.
Η ταπεινή φάτνη της βηθλεέμ θα παραμένει μέσα στους αιώνες σύμβολο ελπίδας , για όλους εκείνους που απογοητεύθηκαν αφού πρώτα γοητεύθηκαν από τις ιδεολογίες , φιλοσοφίες και θρησκείες του κόσμου τούτου. Για όλους εκείνους που βιώνουν και ομολογούν την προσωπική τους πτώση όχι ως μια νομική παράβαση ή ενοχική εμμονή αλλ'ως υπαρξιακή αστοχία στην περιπέτεια της αλήθειας για την ζωή και την ύπαρξη.

Η φάτνη είναι το σωτήριο μήνυμα, ότι τίποτα, ακόμη και το πιο βρώμικο, το πιο άσημο, το πιο ανώνυμο και περιθωριακό αυτού του κόσμου δεν είναι ικανό να σταματήσει την ορμή της θειας αγάπης, της θειας συγκατάβασης, της ακατανόητης για τα ανθρώπινα δίκαια θειας δικαιοσύνης Το μεγαλείο του μυστηρίου του θειου σπηλαίου θα παραμένει ασύλληπτο και ακατανόητο, στον κόσμο των πολύχρωμων δρόμων, των αστραφτερών δεξιώσεων και εορτών. Για τον κόσμο της κατανάλωσης θα είναι πάντα μια εορτή ή αργία, ποτέ όμως ένα γεγονός που χάραξε την καρδιά της ιστορίας .
Σε λίγες μέρες τα φωτεινά δέντρα θα χάσουν την λάμψη και την αίγλη τους και ξεραμένα θα μας υποδείξουν την ανεπάρκεια και αδυναμία της φύσης τους. Τα πολύχρωμα λαμπιόνια και οι αισθησιακές μουσικές θα σβήσουν στην λήθη των ημερών. Τα χαμόγελα ευκαιριακής χαράς θα χαθούν από τους πελάτες της επαιτιακης αγοράς και θα παραμείνουν μονάχα πεταμένα αποτσίγαρα και άδειες μποτίλιες για να διαδηλώνουν την μοναξιά των συντρόφων τους.
Το άσημο όμως σπήλαιο της βηθλεέμ θα είναι πάντα εκεί για να μας μιλάει την γλώσσα του ουρανού που σαν λεπτή αύρα θεϊκής ιαχής θα μας λέει :"να μην φοβάστε τα μηδενικά που λαχταρούν να γίνουν φάτνες".

Επικοινωνείστε με τον παπα - Χαράλαμπο: paterxar@yahoo.gr