Ναρκωτικά

Η Ψυχολογία του «Μαύρου».
Σημειώσεις

Αν κάτι δεν πετύχει,
παραδέξου το με ειλικρίνεια
και δοκίμασε κάτι άλλο.
Αλλά πάνω απ’ όλα,
δοκίμασε κάτι.
Franklin D. Roosevelt

Ορίζοντες νυχτωμένοι. Κυκλοφοράμε ξενέρωτοι στη φρίκη. Το σπίτι κόλαση. Οι γέροι, μια ζωή στην πρίζα. Η δουλειά σπάει μπαλάκια. Η γκόμενα χαμένη ιστορία. Όλο το σύμπαν γόπα τελειωμένη. Όλα πουλημένα. Χτυπάμε τη μαυρίλα με το μαύρο. Τη γλιστράμε στο παραμύθι. Αλλά η φάση κόβεται και πισωγυρίζουμε στα ίδια.
Αγκομαχάμε μια ζωή στο χώμα. Αποζητώ μάταια λίγο φως ν’ ανασάνω και με πνίγει η κόλαση.

Τα συμπτώματα της κοινωνικής και πολιτισμικής παθολογίας προσβάλλουν όλες τις πτυχές της ανθρώπινης ζωής. Από τις οικογενειακές και επαγγελματικές σχέσεις μέχρι την πολιτική, την τέχνη και τη θρησκεία.

Το χασίς είναι η διαμαρτυρία της απόγνωσης. Σύμπτωμα των περιθωριακών του πολιτισμού της Νέας Εποχής.

Ο πότης βιώνει μέχρι το κόκαλο την κενότητα του σύγχρονου κόσμου και αποζητά να γιατρέψει την απελπισία του μέσα από την εμπειρία της «μαστούρας». Το χασίς είναι το ψυχοφάρμακο της πιάτσας.

Η χρήση βιώνεται ως έξοδος, φυγή, ελευθερία, ησυχασμός. Στη χρήση αναζητείται η θεραπεία από τον οδύνη, η δραπέτευση από την στενότητα μιας μίζερης καθημερινότητας, η χαλάρωση από την πίεση εξουθενωτικών διαπροσωπικών σχέσεων, η καταπράυνση ενδοψυχικών συγκρούσεων, η άρση της κοινωνικής αποξένωσης, η λήθη της οικονομικής αθλιότητας.

Η χρήση είναι η μέθοδος αυτοβοήθειας που προσφέρει το πεζοδρόμιο. Προσπάθεια άμεσης μεταμόρφωσης του υπαρξιακού ορίζοντα. Εισαγωγή στην βιωματική του ονείρου.

Ο χρήστης αποζητά την έξοδο από την σφαίρα της οδύνης. Η παρόρμησή του έχει πρωτογενώς μεταφυσική ρίζα. Είναι εραστής του παραδείσου. Η εμπειρία της απελπισίας λειτουργεί ως αρχέγονο, ασυνείδητο κίνητρο για την αναζήτηση της λύτρωσης. Η μαστούρα είναι το υποκατάστατο του νοήματος, της αυτοπραγμάτωσης και της προσωπικής ττελείωσης

Από την άλλη πλευρά η κοινωνική πραγματικότητα της αγοράς και του θεάματος μοιάζει με ποικιλόμορφη χασισοφυτεία. Από παντού ξεπετάγονται προκλήσεις για ψυχική μαστούρα και εξάρτηση. Διακοσμημένοι φραγμοί που μπλοκάρουν περίτεχνα τη φανέρωση της αληθινότητας.

Κουρδιστοί πολίτες, ντυμένοι το κλουβί του μάταιου ιδιωτικού ευτυχισμού. Λειτουργοί εγωκεντρικής ιστορίας αυτοβολέματος. Και στο περιθώριο της ιστορικής πλοκής, ταλαίπωροι πότες συντρίβονται κάτω από το βάρος των κοινωνικών αδιέξοδων, των οικογενειακών συγκρούσεων και των χαμηλών αντοχών τους.

Θύματα και συνδημιουργοί του αποπροσανατολισμού παρακολουθούμε «τακτοποιημένοι» τους απροσάρμοστους επιβιώνοντας δίχως νόημα και προορισμό. Δεν χρησιμοποιούμε βέβαια όλοι απαγορευμένες τοξικές ουσίες. Είμαστε όμως όλοι εξαρτημένοι. Όχι τόσο από τα χάπια του ιδιωτικού μας ψυχιάτρου, όσο από τα σύγχρονα είδωλα του ευδαιμονισμού και τις ατομικές μας καβάτζες. Διότι δεν πρέπει, να ξεχνάμε ότι η δυστυχία είναι σύμπτωμα εκκοσμίκευσης. Και ότι το πρόβλημα της ανθρώπινης οδύνης λύνεται μόνο με πνευματική-εσχατολογική υπέρβαση των όρων της εγκοσμιότητας.

του Νικήτα Καυκιού