Γιώργος Κτιστάκης

ΕΣΠΕΡΙΝΟ

Βγήκα έξω στο μπαλκόνι,

Απ' το πρωί διαβάζω Eliot

Βγήκα ν' ανασάνω το θαύμα του φεγγαριού
Και της σιωπής
Το ελαφρύ θρόισμα της φοινικιάς
Που όλη μέρα νοσταλγεί .

Με τονώνει η τάξη που υπόσχεται το χάος

Θέλω το ανθηρό αίμα της σελήνης
Να σκορπίσει την τέφρα των αστεριών που σάλταραν
Να στήσω εκστατικό χορό στα ματόκλαδα της αϋπνίας
Λυγίζοντας τους κίονες που συγκρατούν το δάκρυ .

Απ' τις μαυρισμένες στέγες ως την καπνιά της καμινάδας
Να ταράξω το σκονισμένο κρέπι της αυγής
Μέσα από δρόμους ερημικούς
Στοιχειωμένους απo τραγικούς θιάσους
αλλοπαρμένων κιθαρωδών .

Τώρα που οι φτέλιες ερεθίζονται
Οι κάμπιες λευτερώνονται τα μεταξωτά κουκούλια
Οι κρήνες αυγατίζουν τις μαρμάρινες ροές
Οι δάφνες κλυδωνίζουν τη δίνη των ανέμων
Κόσμος συνωστίζεται : , γέροι, νιόπαντροι , δημοσιογράφοι, τουρίστες,
Τραπεζίτες,σαλτιμπάγκοι, όλοι ξεχύνονται προς τα εποχιακά φρούτα
μιας σχεδόν ατόφιας ευτυχίας

Θα θελα να χορέψω κάποτε…
Ελαφρύς σαν τα πετούμενα της λήθης
Μονάκριβος

Σε λίγο θα χει ξημερώσει
Οι σκιές θ' αποχωριστούν τα είδωλα τους
Οι δρόμοι θα γεμίσουν κόσμο
Καινούργιο, φίνο κόσμο
Καληνύχτα,
Καληνύχτα

Καληνύχτα

Επικοινωνία με τον Γιώργο Κτιστάκη: crembaud@yahoo.gr