Πνευματική ζωή

Η απουσία της αναστάσιμης ζωής

Η αναστάσιμη προοπτική της ζωής μας ελευθερώνει απ' τους προσδιορισμούς της εγκοσμιότητας. Η πυρηνική δομή της ζωής, ο αναστημένος Ιησούς μας ζωοποιεί. Η αγάπη του Θεού βιάζει τη σωτηρία της οικουμένης. Η Χάρη του κτίζει μέσα μας την βεβαιότητα ότι ο Θεός είναι παρών παντού και πάντοτε ακόμα και όταν δεν Τον αισθανόμαστε. Η Χάρις Του ξεχειλίζει τα πάντα είτε το καταλαβαίνουμε είτε όχι.

Η Αλήθεια του μυστηρίου της Αναστάσεως είναι απρόσιτη στις δυνατότητες της νόησης. Δεν μπορεί να ερμηνευθεί, να επεξηγηθεί, να αναλυθεί και να γίνει κατανοητή από την ανθρώπινη σκέψη. Ο νους παραλύει, καθηλώνεται, σταυρώνεται μπροστά στο μέγεθος του γεγονότος. Η σκέψη εσταυρωμένη πάνω στον χαροποιό σταυρό της πίστεως, φωτίζεται, ανακαινίζεται, αναμορφώνεται. Η γνώση παραδίδεται στην αλήθεια της αποκάλυψης και μεταρσιώνεται σε πίστη. Η άνευ όρων αποδοχή της έσχατης Αλήθειας, γεννά τη σοφία.

Πιστεύω σημαίνει παραδίδω τα πάντα στην αγάπη του Θεού. Εμπιστεύομαι τη ζωή μου και τη ζωή του κόσμου στην αγάπη Του. Ζω για το Θεό. Αυτός είναι η ζωή μου. Αυτός με ζει και με ανασταίνει. Τα διανοητικά μηχανεύματα μπαίνουν στο περιθώριο. Οι επιθυμίες, οι κλίσεις, οι γνώσεις και οι ανάγκες χριστοποιούνται. Όλα και όλοι, τώρα και πάντοτε παραδίδονται στην αγάπη Του. Όταν πιστεύω δεν αποδέχομαι τις αμφιβολίες μου, δεν συγκαταβαίνω στην αναισθησία μου, στην θλίψη μου, στις ανάγκες και τις ορέξεις μου. Ο Κύριος γίνεται ο προσανατολισμός μου, η πορεία μου, η μέριμνά μου, η ανάγκη μου, η χαρά, το νόημα, η ελπίδα, η βεβαιότητα, η παρηγοριά, η γνώση, το θεμέλιο, ο στόχος, ο πόνος, η αγάπη μου.

«Πάσχα ιερό, καινό, μυστικό, τερπνό, άμωμο, μέγα, λίτρο λύπης, φρικτό μυστήριο, εορτή εορτών και πανήγυρις πανηγύρεων. Ευφραίνονται οι ουρανοί, η γη αγάλλεται. Αιώνιος ευφροσύνη. Ο ορατός και ο αόρατος κόσμος εορτάζει. Ο ήλιος της δικαιοσύνης ανατέλλει τη ζωή των όλων. Από τον τάφο του Χριστού αναβλύζει η αφθαρσία. Συντριβή των δεσμών. Φωταυγής και σωτήριος νύχτα. Έλαμψε το άχρονο φως σωματικώς. Απαρχή της αιώνιας ζωής. Νέκρωση του θανάτου. Καθαίρεσή του Άδη. Συγγνώμη ανατέλλει από τον ζωηφόρο τάφο τον ωραιότερο του παραδείσου. Η πηγή της ζωής. Φως απρόσιτο, ανέσπερο. Υπόσχεση σωτηρίας. Ελπίδα και αγαλλίαση της γλυκύτατης, θείας και αγαπητής Σου φωνής.» (1)
«Ο Χριστός απονευρώνει τις υποχθόνιες δυνάμεις. Ο θάνατος πατείται. Άρχοντες του σκότους, ανοίξτε τις πύλες του Άδη. Εισέρχεται ο Βασιλεύς της δόξης»! (2)

Ο πλαστουργός της ζωής, ο παντοδύναμος Θεός της αγάπης διεισδύει στην ενδοχώρα του θανάτου και ανασταίνεται ως τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος. Ο Άγιος, αθάνατος Θεός και η αναμορφωμένη, ανθρώπινη φύση ενωμένα στο πρόσωπο του Χριστού, νικούν τη φθορά και το θάνατο.Η απροσμέτρητη αγάπη και ταπείνωση του Υιού Λόγου πραγματώνει το απερινόητο, ασύλληπτο, αφάνταστο και αδιανόητο, ακατάληπτο μυστήριο. Η θεότητα ενδεδυμένη την ανθρώπινη σάρκα, νικά τον θάνατο και ανοίγει τον δρόμο της αιωνιότητας.

Η ταραχή, η οργή, η άκαρπη θλίψη, η γκρίνια, η μνησικακία, η δυστυχία και η απελπισία μαρτυρούν την αδυναμία μας να αξιοοποιήσουμε τη νίκη του αναστημένου Χριστού. Είναι ο Σωτήρας Χριστός νικητής της φθοράς και του θανάτου ή δεν είναι; Σώζει τον άνθρωπο ή όχι; Είναι λυτρωτής ή δεν είναι; Και εάν είναι λυτρωτής εμείς πώς δεν λυτρωθήκαμε;
Ζήσαμε τη δύναμη της Ανάστασης ή όχι; Αν τη ζήσαμε πού είναι η χαρά μας; Η εμπειρία της συνεχούς απογοήτευσης οδηγεί σε "αιρετική" στάση ζωής. Η εγωκεντρική μας φρίκη προσβάλλει το αίμα του Εσταυρωμένου Ιησού. Τα αδιέξοδα αποκαλύπτουν απιστία, αδυναμία συμμετοχής στο συντελεσμένο έργο της σωτηρίας. Ο Χριστός είναι η αναστημένη ζωή μας. Αυτός είναι η αιώνια άνευ όρων χαρά μας. Φως ανέτειλε από τον τάφο. Πού είναι το φως; Πώς μπορώ να είμαι τάφος όταν όλα έγιναν ανάσταση; Τα προβλήματα έσβησαν, η απογοήτευση λύγισε, τα αδιέξοδα ξεπεράστηκαν, οι συγκρούσεις έλιωσαν, τα θεμέλια της θλίψης καταρρακώθηκαν. Η σκιά παρήλθε. Τα πάντα γεμίζουν φως αναστημένο. Ιλαρό, σωτήριο φως Πνεύματος Αγίου. Η Ελευθερία είναι η καινή αλήθεια των όντων. Ανέκφραστη χαρά πλημμυρίζει τις εσχατιές της δημιουργίας. Χριστός Ανέστη!

1: Η παράγραφος είναι βασισμένη στην υμνογραφία της Κυριακής του Πάσχα.

2: Απόσπασμα από τον κατηχητικό λόγο του Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου.

του Νικήτα Καυκιού